Myślę, że nasi przywódcy tj. Prezydent Andrzej Duda i Premier Mateusz Morawiecki, jeżeli myślą autentycznie o zbudowaniu podmiotowej Rzeczypospolitej, to pierwszym krokiem jaki należy wykonać, to są zmiany w świętach państwowych i wypełnienie ich treścią prawdziwą, ważną, zrozumiałą.
Skoro Wielki Piątek jest ważnym świętem dla wszystkich chrześcijan (skoro ochrzczonych jest ponad 90% społeczeństwa), to nie widzę powodu, aby nie był to dzień wolny od pracy. Gospodarka się od tego nie zawali.

Musimy sobie odpowiedzieć, wokół jakich wydarzeń autentycznych (a nie propagandowych) w dziejach naszej bogatej kultury i historii mamy jednoczyć społeczeństwo. Zdaje sobie doskonale sprawę, że bez sensu byłoby zabierać Polakom świętowanie 1 i 3 maja.
Nie widzę powodu, skoro poważnie podchodzimy do suwerenności, aby dniem wolnym od pracy nie był 2 maja – czyli Święto Flagi Rzeczypospolitej Polskiej oraz Polonii i Polaków za Granicą. Gospodarka od tego też się nie zawali.

Jednak, jeżeli patrzymy poważnie w przyszłość, czyli nieustannie myślimy, co musimy zrobić krok po kroku, aby powaga państwa wzrastała, a Rzeczypospolita stała się podmiotowym państwem i w pełni suwerennym państwem, to musimy wypełnić święta 1 i 3 maja innymi treściami. Innym przekazem, prawdziwym i zrozumiałym. Czytelnym. 
Nasz obraz świąt państwowych i religijnych pomiędzy 1 a 3 maja musi być takim tryptykiem (obrazem podzielonym na trzy części).

Jak wiemy 1 maja, to rocznica beatyfikacji Wielkiego Polaka, księdza Kościoła Katolickiego, polityka, naukowca, pasterza Jana Pawła II.
W okresie komunistycznym, ten dzień został przywłaszczony, jako święto klasy robotniczej, oddającej hołd na marszach nadbudowie. Patronem tego dnia jest Święty Józef – faktycznie był młodzieńcem w pełni urody i sił, mężczyzna. Hebrajskie imię Józef oznacza tyle, co "Bóg przydał". Jest też taka pieśń: "Szczęśliwy, kto sobie Patrona...” Na przełomie XI i XII wieku w Krakowie 19 marca jego święto. Czcimy go dwukrotnie w ciągu roku: 19 marca - jako Oblubieńca Matki Bożej, a dzisiaj - jako wzór i patrona ludzi pracujących, 1 maja (Rzemieślnik) – czyli małym drobnym przedsiębiorcą, jakbyśmy współcześnie powiedzieli, fachowca, pracujący na tzw. samozatrudnieniu. Brewiarz podaje, że: „całe swoje życie św. Józef spędził jako rękodzielnik i wyrobnik w ciężkiej zarobkowej pracy. Ewangelie określają go mianem tektōn (łac. faber), przez co rozumiano wyrobnika - rzemieślnika od naprawy narzędzi rolniczych, przedmiotów drewnianych itp. Były to więc prace związane z budownictwem, z robotą w drewnie i w żelazie. Józef wykonywał je na zamówienie i w ten sposób utrzymywał Najświętszą Rodzinę. Dla nich żył, dla nich się trudził, dla nich był gotów do najwyższych ofiar. Taki powinien być styl pracy każdego chrześcijańskiego pracownika. Praca ma go uświęcać, ma być źródłem gromadzenia zasług dla nieba, podobnie jak to było w życiu św. Józefa”.
W Królestwie Polskim i Rzeczypospolitej Obojga Narodów, takimi drobnymi i średnimi przedsiębiorcami byli też kmiecie, zagrodnicy, chałupnicy, karczmarze, młynarze, rzemieślnicy itd., a pracownikami najemnymi np. szlachta gołota. Byli też duzi przedsiębiorcy. Wszyscy Oni pracowali na sukces gospodarczy Rzeczypospolitej. Skutkiem tego było to, że w przygniatającej większości poddani Króla Polskiego nie byli ludźmi biednymi, czy umierającymi z głodu i nędzy. Ten wysoki procent nie będzie nigdy osiągalny dla żadnego polityka na Urząd Prezydenta RP. Współcześnie można powiedzieć, byli operatywnymi ludźmi. Radzili sobie doskonale również podczas zaborów. 
Uważam, że 1 maja powinien być świętem państwowym, w którym będziemy wspominać ludzi, którzy zadbali o to, aby Rzeczypospolita była podmiotem w relacjach międzynarodowych w aspekcie gospodarczym. Także w okresie zaborów, jak Wielkopolsce czy na Śląsku, bo to był kawałek Polski, i jak mawiał śp. Hipolit Cegielski, te firmy nie mogą upaść, bo to jest Polska. Przywracać pamięć, szczerą dyskusję o SUKCESIE GOSPODARCZYM RZECZYPOSPOLITEJ OBOJGA NARODÓW i o tej Polsce, która była podczas zaborów w własności, firmach, gospodarstwach, kościołach.
Musimy obecnym i przyszłym pokoleniom przypominać, że Polacy to bardzo dobrzy gospodarze, przedsiębiorcy a nie klasa robotnicza kształtowana w ramach pedagogiki wstydu tj. w stylu Polak nieudacznik, nieumiejący prowadzić i zarządzać firmami, przeznaczonymi tylko do ciężkiej pracy.

Drugiego maja Kościół Katolicki czci Świętego Atanazego Wielkiego, biskupa i doktora Kościoła oraz Święty Zygmunta, króla Burgundii i męczennika – ze szczególną czcią otaczanego w diecezji płockiej, patron Płocka. Skro diecezja płocka i stolica Polaków i Polonii – Dom Polonii w Pułtusku czyli siedziba dawna biskupów płockich (biskup nosili tytuł książę pułtuski). Król Polski Kazimierz Wielki, jak podaje brewiarz zamówił u złotników krakowskich kosztowną hermę, popiersie Świętego Zygmunta, w którym umieszczono relikwię. Hermę zdobi diadem piastowski z wieku XIII, ozdobiony szafirami, rubinami i perłami.

Trzeci maja to Święto Najświętszej Maryji Panny Królowej Polski, głównej Patronki Polski. To też świeto państwowe Konstytucji 3 Maja. Dokumentu interesującego i ważnego, uchwalonego przez sejm skonfederowany - "pod węzłem konfederacji”, podejmujący uchwały większością głosów (nie obowiązywało liberum veto). Akt konfederacji generalnej podpisali: król Stanisław August, 84 senatorów wraz z ministrami, 176 posłów oraz dwaj marszałkowie konfederacji: koronnej Stanisław Małachowski oraz litewskiej Kazimierz Nestor książę Sapieha. Jednak musimy pamiętać w jaki okolicznościach doszło momentu zwołania ponownego Sejmu, obradowania nad projektem Konstytucji, głosowania (w zasadzie nie było głosowania). Było obecnych tylko 182 (110 tylko opowiadało się za takim projektem, 80 było przeciwnych) z 500 posłów i senatorów.
Prof. Andrzej Chwalba w swoich wywiadach wskazuje, że: „Zgodnie z regulaminem posłowie powinni otrzymać drukowany tekst projektowanej uchwały na trzy dni przed sesją. Nic takiego się nie stało. 2 maja 1791 r. w Pałacu Radziwiłłowskim w obecności zaledwie 80 posłów wieczorem odczytano projekt Konstytucji. Regulamin prac ówczesnego sejmu zakładał, że każdy projekt ustawy zostanie wydrukowany i rozdany posłom co najmniej na trzy dni przed posiedzeniem. Część posłów 3 maja zobaczyła projekt po raz pierwszy”. Pomysł zniesienia elekcji tronu poprzez zastąpienie go jego sukcesją było też sprzeczne z umową pacta conventa, dołączoną do artykułów henrykowskich z 1573 r.
Dla mnie Hugo Kołłątaj i Ignacy Potocki (czołowy działacz loży masońskiej), ksiądz Scypione Piattoli byli prowokatorami. Po rozbiorze 1772 r. w którym uczestniczyły Prusy, doświadczeniach Krzyżackich, Brandenburskich, "zdobyczy" reformacji (w tym anglikanizmu) podejmuje się decyzję, że opieramy się na Prusach i Wielkiej Brytanii. To trzeba być durniem lub prowokatorem.

Prof. dr hab. Wacław Uruszczak w artykule: Konstytucja 3 Maja 1791 r. TESTAMENT POLITYCZNY I RZECZYPOSPOLITEJ; Przegląd Sejmowy Dwumiesięcznik ROK XIX 2(103)/2011 oraz Ustawy okołokonstytucyjne Sejmu Wielkiego z 1791 i 1792 roku; Krakowskie Studia z Historii Państwa i Prawa 2013; 6 (3), s. 247–258 podaje, że w okresie tzw. Sejmu Wielkiego przyjęto około 24 ustaw około konstytucyjnych, w tym takie ustawy przed 3 maja, jak:

• W dniu 20 października 1788 r. sejm uchwalił jednomyślnie powiększenie liczby wojska do 100 tys. żołnierzy; 
• Likwidacji Departamentu Wojskowego Rady Nieustającej (3 listopada 1788 r.), a następnie do zniesienia Radę Nieustającą (19 stycznia 1789 r.) i zażądano wycofania wojsk rosyjskich;
• Uchwała podatkowa (6 kwietnia oraz 30 maja 1789 r.) nałożył na szlachtę i duchowieństwo stały podatek; dzięki niemu można było sfinansować powstanie 65-tysięcznej regularnej armii (w wysokości 10% obciążał on dobra ziemskie szlachty, zaś w wymiarze 20% dobra duchowne);
• 10 września 1789 r. izby sejmowe zdecydowały o powołaniu „deputacji do ułożenia projektów do formy rządu”, w celu opisania całej formy rządu politycznego państw Rzeczypospolitej. Deputacja liczyła 11 członków, w tym 5 ministrów i 6 posłów, po 2 z każdej z prowincji, tj. Małopolski, Wielkopolski i Litwy;
• 29 marca 1790 r. Rzeczypospolita zawarła przymierze z Królestwem Pruskim. Prusy zobowiązywały się w nim do udzielenia pomocy wojskowej w przypadku agresji na Rzeczpospolitą przez jakiekolwiek inne państwo, co w domyśle oznaczało Rosję;
• Prawo o sejmikach zostało uchwalone w dniu 24 marca 1791 r.;
• Prawo o miastach królewskich uchwalone 18 kwietnia 1791 r., 
• Prawa kardynalne niewzruszone z 8 stycznia 1791 r.,
• Ustawy o komisjach porządkowych w Koronie i w Wielkim Księstwie

Prof. dr hab. Wacław Uruszczak wskazuje, że obrady sejmu w podwójnym składzie rozpoczęły się 16 grudnia 1790 r. (ustalono na poprzednim 2-letnim sejmie, że w obradach będą uczestniczyli nowo wybrani posłowie na Sejmikach 16 listopada 1790 r. i Ci co uczestniczyli w Sejmie od 6 października 1788 r.). W dniu tym nowo wybrani posłowie rozpoczęli swoją publiczną działalność od złożenia podpisów pod aktem konfederacji generalnej koronnej i litewskiej. W sumie podpisało go 175 posłów. 

Myśl Polityczna Rzeczypospolitej jest niezwykle bogata, można powiedzieć, że nasza ziemia obrodziła myślicielami i ważnymi dokumentami, które też skutecznie egzekwowano, w przeciwieństwie do Konstytucji 3 Maja (ustawa), której uchwalenie doprowadziło jednaka do II rozbioru, a w konsekwencji likwidacji państwa polskiego, nie zgodnego z obowiązującym wówczas prawem międzynarodowym ale jednak Rzeczypospolita znika z map. Na wniosek Austrii zaborcy zlikwidowali I Rzeczypospolitą Polską (od Konstytucji 3 Maja powinniśmy mówić o takiej nazwie). 

To tak, jak byśmy postawili na Niemcy czy Rosję, wymazali z pamięci, że zarówno Prusacy jak i Rosjanie dbali, aby w Poznaniu i Warszawie nie powstał żaden uniwersytet. Wymazali okres okupacji ziem pod zaborami, po wybuchu II wojny światowej i okupacji komunistycznej Kresów Zachodnich przez ZSRR. Uznając, że iż wiele się od tamtej chwili zmieniło i teraz to już będzie sielanka.
Tym dla wielu poddanych Króla Polskiego, i dla debatujących z Nim o sprawach państwa była ówczesny I rozbiór Polski. Roztropność jednak trzeba zachować, a tego wówczas zabrakło. 

Dzień Trzeciego Maja powinniśmy hucznie świętować, jednak świetować Patronkę Polski (mam nadzieję, że patronem Polski stanie się też św. Jan Paweł II) i przepiękną, bogatą Myśl Polityczną Rzeczypospolitej.

Powtórze, co już na tym blogo pisałem. W Rzeczypospolitej Polskiej powinno znaleść się miejsce dla każdego katolika, który chce budować pomyślność Rzeczypospolitej. Nie ma znaczenia, czy jest Niemcem, który nie akceptuje wyczynów biskupu i księży prących do schizmy, czy Francuzem prześladowanym za uczestnictwo we Mszy Świętej, czy Hiszpanem. Jeżeli chce pracować dla naszego państwa, chce tu się bogacić, przyjechać ze swoim know-how, pieniędzmi, to drzwi w naszym kraju powinny być dla takich ludzi otwarte. Umiłowanie wolności i własności i godności było tym, co odrużniało naszą państwowość od europejskiego wschodu i zachodu. Rzeczypospolita powinna być taką właśnie przestrzenią. Tym było Królestwo Polskie i Rzeczypospolita Obojga Narodów.  

	an24
	3 maja 2021 17:13