Przez kraj przechodzi dyskusja, jak to tzw. Zjednoczona Prawica "skrzywdziła" Polaków i teraz będą musieli płacić wyższe podatki dochodowe od osób fizycznych. Trudno jest nazwać skrzywdzeniem wprowadzenie dla wszystkich stopy wolnej od podatku na poziomie 30 tysięcy PLN (brutto) - tak powiedziano na konferencji ogłaszającej tzw. "Polski Ład". Trzeba mieć wyjątkowo cyniczne spojrzenie, jeżeli uważa się iż zwiększenie progów podatkowych, najniższego z 85 528 zł (17% podatku) do 120 000 zł i drugiego powyżej 120 000 zł (32%) - czyli od nadwyżki podatnik płacił będzie taką stawkę.

Po 13 latach mamy propozycję zmiany progów podatkowych. Jakoś w tym czasie media nie waliły w bębny, a przecież inflacja była każdego roku. Uśredniając, według statystyk (nie realny wzrost cen) w okresie od 2008 do 2019 r. wyniosła łącznie ok. 25%.

Roczny dochód nie powodujący obowiązku zapłaty podatku, czyli tzw. kwota wolna od podatku wynosiła w 2007 r. - 3 015 zł, od 2008 r. jest to 3 091 zł. W 2007 r. istniały trzy progi podatkowe: 43 405 PLN, 85 528 PLN i powyżej 85 528 PLN.
Od 2008 r. mamy dwa progi podatkowe: do 85 528 PLN i powyżej 85 528 PLN. W 2017 r. tzw. Zjednoczona Prawica zwiększa, choć nie dla wszystkich kwotę wolną od podatku do poziomu 6 600 PLN.

W 2019 r. wzrosła kwota wolna od podatku jest degresywna od 8 001 zł dochodu do 3 091 PLN (dla 13 000 zł dochodu; dla powyżej przy progu pierwszym podatkowym kwota wolna od podatku to 3091 zł). Dla dochodów powyżej 85 528 PLN do 127 000 PLN kwota wolna od podatku malejąca: od 3 091 zł do 1 zł.
Obecnie dopiero powyżej 127 000 zł dochodu (jeżeli dochód nie przekracza 127 000 zł, to podatnik w rozliczeniu rocznym będzie mógł odliczać kwoty zmniejszającej podatek) nie ma kwoty wolnej od podatku, czyli podatnik zapłaci 32% podatku bez odliczania kwoty zmniejszającej podatek.
W praktyce jest też tzw. trzeci próg podatkowy - podatek solidarnościowy. W tym przypadku to 1 000 000 zł. Osoby uzyskujące łącznie dochody (zsumowane) ponad 1 000 000 – są obowiązane do zapłaty podatku w wysokości 4% od nadwyżki ponad 1 000 000 zł.

Przez dochód rozumie się przychód minus koszty uzyskania przychodu. Po obliczeniu dochodu podatnicy odejmują ulgi. Progi podatkowe to dochód po obliczeniach tj. od przychodów odejmujemy koszty ich uzyskania oraz składki na ubezpieczenie społeczne.

Podano, że jest przewidziana ulga w PIT dla klasy średniej; tj. dla osób zatrudnionych na umowę o pracę osiągających roczny dochód w przedziale 70-130 tys. PLN. Proponują wprowadzenie ulga PIT na powrót z emigracji, czyli będzie można wskazać kwotę do opodatkowania niższą o 50 tys. PLN.
Według danych Głównego Urzędu Statystycznego średnia krajowa płaca w sektorze przedsiębiorstw wyniosła w kwietniu 2021 roku 5 806 zł brutto (w skali roku daje to 69 672 PLN), daje 4 182 zł netto miesięcznie osobom zatrudnionym na umowę o pracę. Natomiast w 2009 r. średnia krajowa płaca wynosiła w 2007 r. - 2691,03 PLN (32 292,36 PLN rocznie) i 2008 r. 2 943,88 PLN (czyli 35 326,56 PLN rocznie). Natomiast w 2017 r. było to 4271,51 PLN ( 51 258,12 PLN rocznie) a w 2019 r. 4918,17 PLN (59 018,04 PLN rocznie).

Płaca minimalna ustawowa w 2008 r. (czyli w praktyce, na papierze każdy pracownik na budowie czy w bardzo wielu firmach prywatnych miał na papierze i od tej kwoty m.in. miał chorobowe) wynosiła 1 126 PLN, w bieżącym roku jest to kwota 2 800 PLN (choć trzeba powiedzieć prawdę, za takie pieniądze na budowę nikogo się nie znajdzie).

W 2018 r. tylko 4,06 % osób znalazło się w II progu podatkowym, a w 2019 r 4,84% (z 26 milionów 182 tysięcy), czyli ponad 95% podatników zarobiło miesięcznie mniej niż 8 459,50 zł PLN (rocznie 102 594 PLN) - powyżej zapłacili 32% podatku. Tak podaje Gazeta Prawna.

Tak więc nie ma mowy o podnoszeniu podatków, skoro stopa wolna od podatku zwiększa się dla niektórych blisko 10-krotnie; prawie 4 - krotnie; a najlepiej zarabiających - 30-krotnie. Natomiast gdy porównamy to z 2008 r. wzrasta blisko 100-krotnie. Natomiast minimalna płaca nawet nie wzrosła 3-krotnie, a średnia płaca wzrosła niespełna 2-krotnie.

Chodzi według mojej subiektywnej oceny, Rząd będzie musiał w najbliższych 3 latach podnieś stopę wolną od podatku do poziomu 50 tysięcy zł i zwiększyć progi podatkowe, najniższy do 250 tysięcy zł oraz przekierować impulsy na rozwój technologiczny. Inaczej nie zachęci do powrotu do Rzeczypospolitej tych których chce: zdolnych, pracowitych, z kapitałem, z pomysłami, z doświadczeniem, z wiedzą - katolików z całej tzw. starej EWG. Przy obecnych progach podatkowych musiała by w tych krajach wybuchnąć wojen, aby Oni wrócili czy przyjechali do Polski. Po za tym trzeba im zaproponować, w jakim celu mają wracać, dlaczego tak bardzo chcemy i czym mają się zajmować i co mają realizować.

Składka na ubezpieczenie zdrowotne wynosi 9% podstawy wymiaru, jednakże nie podlega w całości odliczeniu. Odliczeniu podlega jedynie 7,75% podstawy wymiaru, a 1,25% niepodległa odliczeniu ani od podatku ani od dochodu, nie stanowi również kosztu uzyskania przychodu. Polski Ład to zmienia. W obecnym stanie prawnym, osoby prowadzące działalność gospodarczą odprowadzają składkę zdrowotną w ryczałtowej wysokości. Wysokość składki zdrowotnej waloryzowana jest co roku, a jej podstawę stanowi 75% przeciętnego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw. Składka zdrowotna dla osób prowadzących działalność gospodarczą wynosi 381,81 zł miesięcznie i jest to kwota niezależna od wartości osiąganych przez przedsiębiorcę dochodów. Składka zdrowotna obliczana będzie zatem jako 9% realnego dochodu przedsiębiorcy. Składkę mniejszą lub równą dotychczasowej składce zapłacą więc osoby osiągające dochody nie wyższe niż 4242 zł. Przedsiębiorca odprowadza co miesiąc składkę w wysokości 381,81 zł, ale jednocześnie ma możliwość pomniejszenia podatku o część tej składki w kwocie 328,78 zł. Oznacza to że realne obciążenie składką zdrowotną wynosi jedynie 53 zł miesięcznie. Mamy ok. 2 milionów osób prowadzących działalność gospodarczą - pisze pox.pl.

Nie problem w tym, że nie będzie można obliczać składki na ubezpieczenie zdrowotne od dochodu. Składka na służbę zdrowia w takiej formie funkcjonowania służby zdrowia, to dla mnie studnia bez dna. Oczywiście zgodziłbym się nawet na płacenie większej składki, gdyby Ona nie szła na śpiących lekarzy na dyżurach medycznych.
Gdyby Premier powiedział pieniądze zostaną przeznaczone na podwyżkę płac dla pielęgniarek i położnych, ratowników medycznych, salowe oraz na rozwój polskiego przemysłu przemysłu farmaceutycznego, badania naukowe nad nowymi lekami i technologiami leczenia, na profilaktykę związaną z onkologią czy innymi chorobami zagrażającymi zdrowiu i życiu ludzi.

Proszę państwa, nie można tolerować sytuacji, gdzie szpital powiatowy oferuje się na tzw. kontrakcie ok. 54 000 PLN (czyli netto około 30 tysięcy zł) i nie ma chętnego. Czyli skoro nie ma chętnych, to znaczy że zarabiają więcej. Szpitale mają problem w zatrudnianiu lekarzy specjalistów w ramach kontraktu NFZ.
Nie możemy tolerować sytuacji, że lekarz przychodzi do szpitala na dyżur medyczny, aby się przysłowiowo wyspać (zwłaszcza jak ma małe dzieci i w domu nie może się wyspać) i wziąć solidne pieniądze.

Właściwym rozwiązaniem byłoby wprowadzenie ulgi medycznej, polegającej na możliwości odliczenia od podatku przez podatnika faktur za badania i wizyty lekarskie w prywatnych gabinetach lekarskich w przypadku onkologii czy innych chorób zagrażających życiu lub zdrowiu ludzkiemu. Nie można dłużej tolerować sytuacji, że ludzie chorzy na nowotwory przyjeżdżają do poradni i szpitali onkologicznych, jak choćby Narodowego Centrum, czekają od rana do wieczora i jeszcze od lekarza usłyszą, że On lubi w ten sposób denerwować ludzi, a jak się nie podoba, to następnym razem pacjent będzie dłużej czekał na wizytę lekarską, a może po zrobieniu porannych badań nie zostanie w ogóle przyjęty i będzie np. bez leków i tłuk się następnego dnia w kolejkach, wcześniej szukając noclegu po motelach.
Nie może być tak, że Niepubliczne (także ZOZ) Zakłady Opieki Zdrowotnej biorą pieniądze od każdego pacjenta z NFZ, a przychodnie są zamknięte dla pacjenta. Zostaje leczenie nawet nie w formie wizualnej konferencji (niczym w korporacjach pracujących zdalnie) lecz przez telefon. Nawet w okresie pandemii.
Nie może być tak, że lekarz zostanie wykształcony za pieniądze podatników, i po uzyskaniu dyplomu emigruje. Jeżeli emigruje, to za każdy rok nauki powinien zapłacić za wykształcenie przez państwo polskie (i w nosie mam co powiedzą Niemcy, Francuzi, Anglicy czy Jurova) plus odsetki ustawowe za cały okres studiów, liczone od dnia podjęcia studiów do chwili uzyskania dyplomu uprawniającego do wykonywania zawodu lekarza. Może to za niego uczynić przyszły pracodawca. Musi mieć taki lekarz obowiązek pracowania w publicznej służbie zdrowia na terytorium Rzeczpospolietej Polskiej (może założyć NZOZ) przez najbliższe 12 lat (2 lata za 1 rok studiów) - czyli określamy to wszystko procentowo do zarobków na danym stanowisku lekarza (utracone korzyści przez państwo polskie) w ustawie o zawodzie lekarza.

Pozytywnie też należy ocenić bon mieszkaniowy przeznaczony dla rodzin nieposiadających własnego mieszkania, których dochody ograniczają możliwość uzyskania kredytu, który może zostać zrealizowany w Społecznej Inicjatywie Mieszkaniowej (partycypacja w TBS/SIM) albo spółdzielni mieszkaniowej (wkład mieszkaniowy). W przypadku TBS, czyli spółek prawa handlowego będących własnością gmin ma to sens pod trzema warunkami: będzie to partycypacja z prawem do dochodzenia do własności; TBS-y muszą otrzymać wsparcie finansowe przed rozpoczęciem budowy domów wielorodzinnych nie mniej niż 80% (tyle maksymalnie wynosi wsparcie finansowe do budowy mieszkań komunalnych) sumy złożonej we wniosku do Banku Gospodarstwa Krajowego; skorzystać z takiego projektu będą mogły rodziny z dziećmi - czyli akt małżeństwa z Urzędu Stanu Cywilnego lub akta małżeństwa z kościoła tzw. małżeństwo konkordatowe. Kobiety i dzieci muszą mieć zapewnione bezpieczeństwo psychiczne, ognisko domowe. Nie widzę powodów do tego, aby ojciec i matka, jak to mówiła moja babcia żyjący na kocią łapę, a mający dzieci nie zapewnili swoim dzieciom takiego komfortu emocjonalnego i psychicznego. Czas najwyższy skończyć z taką inżynierią społeczną, rozkładającą społeczeństwo na łopatki, mimo nauki w szkołach takiego przedmiotu, jak wiedza o społeczeństwie.

Dobrym wyjściem jest zwiększenie możliwości budowy domu z 35 m2 do 70 m2 bez pozwolenia na budowę, choć uczciwiej byłoby (aby ludzie nie kombinowali) wprowadzić limit do 100m2 powierzchni mieszkalnej (czyli np. bez wliczania powierzchni garażu).

Pozostaje problem drożejących mieszkań, gdzie w małych miasteczkach i miastach cena 1 m2 zaczyna kosztować się od 4 do 6 tysięcy złotych, a w Warszawie zaczynają się od 12 - 15 tysięcy złotych za 1 m2, a na Powiślu 20 - 30 tysięcy za 1 m2 i nie jest to stawka odstraszająca.

Nałóżmy teraz na to, że ponad 95% obywateli jest w pierwszym progu podatkowym. To ile miesięcy w Warszawie, czy na prowincji trzeba pracować na 1 m2!
Jeżeli ktoś dokonuje lokaty kapitału poprzez inwestowanie w zakup mieszkania, to należy wprowadzić podatek od nieruchomości mieszkalnych w których podatnik nie zamieszkuje, np. progresywnie do 10% podatku od wartości nieruchomości - czyli podatek katastralny oraz podnieść podatek od czynności cywilnoprawnych (PCC) do co najmniej 10% (w inny państwach UE jest znacznie wyższy) od takiej transakcji. Natomiast w przypadku zakupu mieszkania pod własne potrzeby mieszkaniowe, które będzie stanowiło centrum życia właściciela przez nie mniej niż 5 lat stawka powinna pozostać bez zmian, czyli 2%. Inaczej tego szaleństwa cenowego, po części spekulacyjnego korporacji zagranicznych nie ogarniemy. I tu trzeba będzie mieć przysłowiowe "jaja" aby to wprowadzić.

W zakresie edukacji spodziewałem się wprowadzenia zamiast wiedzy o społeczeństwie, nauki - wiedzy o własnym państwie, zmian w podręcznikach do języka polskiego, historii, przyrody. Ale po przeczytaniu wywiadu z wicepremierem Jarosławem Kaczyńskim opublikowanym w interia.pl, wiem iż miałem złudne nadzieje. Miałem nadzieję, że już nie będę czytał w podręcznikach szkolnych, jak to szlachta i duchowieństwo ciemiężyło chłopa, wyzyskiwało, deprawowało dziewki, jak to tylko szlachta piła i balowała aż Polskę przebalowało. Miałem nadzieję, że przeczytam polski kmieć to bardzo poważny przedsiębiorca (dający pracę swoim parobkom), producent żywności, operatywnym, zamożnym i pracowitym gospodarzu, handlowcu o którego zabiegał każdy szlachcic, magnat, duchowny czy Król Polski. Marzyli aby tak zaradnych kmieci, zagrodnik (także chałupnik) mieszkał w podległych mu wsiach. Aby Ich była jak najwięcej. Dawał nawet zwolnienie z podatków na 25 lat, a nawet i na 50 lat na Rusi, do momentu kiedy sie dorobi, aby zechciał tylko się bogacić (gospodarzyć), rozwijać, był zadowolony ze swojej pozycji i życia w jego wsi. Zagrodniku, który był solidnym gospodarzem, operatywnym, fachowcem od gospodarki rolnej, handlowcem. Chałupniku - gospodarzu, wiejskim rzemieślniku świadczącym też usługi dla dworu i sąsiadów z gromady. Komorniku bardzo dobrym pracowniku folwarku czy dworze, mieszkającym w 70-metrowych czworakach z ogródkiem. Kowalach, Młynarzach.
Ławach wiejskich, gdzie chłopi korzystają ze swoich praw politycznych. Marzyłem, że przeczyta o duchowieństwu zakładającym szkoły katedralne w których mogli się uczyć świeccy, szkołach klasztornych żeńskich (też dla przyszłych matek), szkołach parafialnych darmowych (finansowanych przez kościół, proboszczy m.in. z dziesięciny) - wypełniających zadania powszechnej szkoły, medycynie (leczeniu ludzi, przeprowadzaniu operacji) prowadzonej przez zakony, szpitalnictwie - w tym szpitalach parafialnych, szpitalach zakaźnych, hospicjach, technologii produkcji żywności, budowlanej, nauki biznesu, wiedzy prawnej i myśli politycznej itd., jaka docierała do chłopów, mieszczan, szlachty dzięki duchowieństwu.
Niestety mentalności postkomunistycznej i postmodernistycznej nie tak łatwo się wyzbyć.

W latach 1501 - 1510 dochody z gospodarstwa półłanowego (faktycznie zagrodnik gospodarował na 1 łanie ziemi rolnej, plus łąki, a pańszczyznę odpracowywał w drodze uzgodnień z dworem, a podatki płacił od gospodarstwa półłanowego) 4 - 6 złotych (około sześciu łokci sukna i dwa tysiące sztuk cegły) a w latach 1521 - 1530 dochód osiągał w wysokości od 6,5 do 10 złotych (około dziesięciu łokci sukna i pięć tysięcy sztuk cegły). Przy czym trzeba zaznaczyć, żaden chłop nie odpracowywał pańszczyzny w dni handlowe (targu, jarmarku) ponieważ w te dni jeździł handlować swoimi produktami.

Otóż Prezes Jarosław Kaczyński w tym wywiadzie mówi takie słowa (pomijam opowiastki inne m.in. o Waldemarze Pawlaku): Ale czy PPS-owcy broniliby ubeków i ich emerytur? Myślę, że nie. Czy Ignacy Daszyński broniłby tej sprawy? Albo Józef Piłsudski? Który pod wieloma względami do końca życia pozostał socjalistą, ale uznał, że pewne idee nie mogą zostać zrealizowane w polskich warunkach.
(...) Czytam teraz dwie książki: pierwsza to zbiór felietonów Jacka Bartosiaka o geopolityce. A druga książka otwarta u mnie na stole to "Piłsudski między Stalinem a Hitlerem" Krzysztofa Raka. Ale lektura potrwa. Wracam późno do domu i na czytanie czasu pozostanie mi niewiele.

Tak się zastanawiam, czy to pokolenie i uczniowie Prezesa jest w stanie się wyrwać z tej peerelowskiej hipnozy? Czy jest w stanie wstać z kolan, zrzucić z pleców ten garb pedagogiki wstydu, który bezsensownie dźwiga, popychając swój intelekt do wiszenia u klamki każdego hegemona (wdrażania cudzych wzorców)? Przecież na tym polegała działalność Piłsudskiego. Nie wiem, czym tu się fascynować. Przywiezionym człowiekiem przez wywiad niemiecki, do władz współpracujących z władzą niemiecką.

Nie ma szans, aby sam prezes i jego uczniowie (wskazani przez Niego następcy) stworzyli doktrynę polityczną, czyli praktyczne i teoretyczne wskazówki dotyczące sposobów realizacji i egzekwowania jej założeń w aspekcie: społecznym, gospodarczym i politycznym, w określonych warunkach, z uwzględnieniem czynników zewnętrznych i wewnętrznych (obecny stan i naszą tradycję i dziedzictwo, którą każde dziecko ssie z mlekiem matki). Do realizacji doktryny politycznej potrzebne są pieniądze.

Musimy sobie odpowiedzieć, po co ma istnieć taki w pełni suwerenny podmiot (np. ostatnio PiS wszedł w sojusz z tymi, co z mównicy sejmowej otwartym tekstem mówili, że cieszą się iż powstaje państwo federacyjne UE), jak Rzeczypospolita. Określić interes strategiczny (nie podlegający żadnym negocjacjom i odwrotom) i wynikające z tego interesy w sąsiedztwie, regionie, kontynencie, globalnie.
Nie wierzę, że prezes doprowadzi do przestawienia polskiej gospodarki wyłącznie pod potrzeby realizacji polskich interesów (Po pierwsze Polska), w tym jak zajdzie taka potrzeba negocjacyjna wyegzekwowania naszych interesów za pomocą wojny ofensywnej. Czyli nie sądzę, aby prezes odszedł od udziału Rzeczpospolitej w wojnie imperialnej (w interesie imperiów, a nie naszym), tym samym przebudowywał życie społeczne, gospodarcze i polityczne odchodząc od stawiania na pierwszym miejscu tego co powie hegemon, mocarstwo. Natomiast my aby nawet przetrwać musimy przebudować gospodarkę, społeczeństwo, politykę w naszym kraju pod interesy Rzeczypospolitej, w tym gospodarcze i ekonomiczne interesy.
Nie wierzę, że przy powiązaniu środków z tzw. praworządnością i braku wprowadzenia naszych zastrzeżeń i interpretacji na co się godzimy do ratyfikacji umowy o powiększeniu zasobów własnych UE - otrzymamy środki UE bez wdrażania Gender i LGBT.

Wystarczy popatrzeć na owoce Piłsudskiego, których zjedzenie odczuwamy po dzień dzisiejszy, a nasi dziadkowie i ojcowie bardzo mocno przerobili na własnej skórze, dzieciach, rodzinach i mieniu. Katastrofa poczynając od oddania sowietom Kresów Wschodnich (z Bramą Smoleńską na czele), nie oparcia granic Rzeczypospolitej o Morze Czarne, odpuszczenie plebiscytów na Warmii i Mazurach, na Śląsku. Widzimy te zdobycze Piłsudskiego, które realizowała sanacja socjalistyczna jego spadkobierców w 1939 r., nie tylko latem i jesienią 1939 r. Nie ma się czym fascynować. Sanacja nawet nie wyciągnęła żadnych wniosków z wojny w Hiszpanii (mam na myśli lotnictwo, i system obrony przeciwlotniczej). Wszystko kończy się wielką katastrofą.

Prezes się nie fascynuje, jak to się stało, że po zjednoczeniu Królestwa Polskiego dokonanym umownie przez Króla Władysława Łokietka, przez kilka stuleci rozwijaliśmy państwo, jego podmiotowość, dobrobyt mieszkańców. Jak to się stało, że zaatakowani w połowie XVII wieku - śmiem twierdzić, przez tzw. naszych sojuszników II RP - faktycznie przez wszystkich ówczesnych mocarzy XVII wieku wyszliśmy z tego, znajdując jeszcze siłę na Wiedeń i Parkany.
Nie poradziliśmy sobie z pychą i głupotą elity politycznej w drugiej połowie, szczególnie u schyłku XVIII wieku i nastąpiła upadek. Oczywiście jednym z największych błędów, zwłaszcza Jagiellonów, kiedy była ku temu okazja - należało włączyć całkowicie do Korony Prusy, choćby przez ślub z Zygmuntem Augustem córki Albrechta Hohenzollerna, na co ten bardzo liczył.
Słyszymy ciągle NAPRZÓD.

Nikt z naszych sąsiadów (może paradoksalnie z wyjątkiem Aleksandra Łukaszenki), tym bardziej w Londynie, Paryżu, Berlinie, Moskwie, Waszyngtonie - absolutnie nikt nie jest zainteresowany wzrostem znaczenia, pozycji, podmiotowości a tym bardziej suwerenności Rzeczypospolitej. Sami musimy do zrobić. Sami uzbroić armię pod nasze potrzeby, a nie NATO czy europejskie. Sami musimy, tak zorganizować państwo aby wszystkie tryby, części, składniki funkcjonowały co najmniej dobrze w aspekcie społecznym, gospodarczym i politycznym. Przychylnie może patrzeć Grecja, choć wielkim błędem papieża Franciszka było porozumienie z 4 lutego 2019 r. w Abu Zabi wraz z szejkiem Ahmedem el-Tayebem, wielkim imamem Al-Azha (reprezentuje sunnickich muzułmanów na całym świecie) deklaracji: "Dokument o ludzkim braterstwie dla pokoju światowego i współistnienia”. Było to niezwykle bolesne dla Konstantynopolu i w oparciu o to porozumienie Prezydent Recep Erdogan otworzył 24 lipca 2020 r. Hagia Sophia dla modlitwy muzułmańskiej. Na co wskazuje prof. Grzegorz Kucharczyk w książce "Katedra i Uniwersytet". Dla świata związanego z Patriarchą Konstantynopolu był to reset z 17 września 2009 r. pomiędzy USA i Rosją. Brak publicznego sygnału sprzeciwu przez polski episkopat, też nam nie będzie ułatwiał nawiązania współpracy z państwami utożsamiającymi się z Kościołem Wschodnim, a państwa te znajdują się w Międzymorzu.

Choć też trzeba Prezesowi przyznać w jednym rację: subwencja inwestycyjna jest dobrym rozwiązaniem. Musi jednak ona iść na takie inwestycje - nowoczesne technologie, jak: koleje, infrastrukturę wodną, drogi powiatowe i gminne (tylko nie takie drogi, że dwa samochody osobowe mają się ciężko mijać lub za dwa lata czy 5 lat do generalnej naprawy; niech będzie to jakość czyli gwarancje wykonawcy na 15 lat), energia - mam na myśli niskoemisyjne spalarnie odpadów komunalnych, która rozwiąże wiele problemów samorządów a także sprawi, że Rzeczpospolita będzie miała dostęp do taniej energii (i w nosie mam, co powie Baiden czy Merkel), co jest niezwykle korzystne dla rozwoju przemysłu, produkcji żywności, codziennego życia. Przełoży się to na niższe koszty podatków/opłat lokalnych oraz usług świadczonych przez spółki/zakłady samorządowe. Mam na myśli rosnące w tempie cen mieszkań opłaty śmieciowe, centralne ogrzewanie, podgrzanie wody. Realizacja musi być sumiennie kontrolowana.

Optymistyczny jest za to wywiad z Prezydentem Andrzeja Dudą, w którym możemy wyczytać, że Pan Prezydent stanie do rywalizacji o przywództwo na prawicy. Wskazuje, również, że nie zawaha się podjąć trudnych decyzji wyłącznie w interesie Rzeczypospolitej. Myślę, że Pan Prezydent dojrzał do tego, aby nam wszystkim powiedzieć ZA MNĄ.

Nie oznacza to jeszcze, że Prezydent zostanie polskim Fryderykiem Wielkim. Wydaje mi się (może jestem nadmiernym optymistą) ale takiej powyższej przebudowy Rzeczypospolitej chce Pan Prezydent Andrzej Duda. Czasy idą bardzo niebezpieczne, następuje zbliżenie amerykańsko - rosyjskie i amerykańsko - niemieckie. Joe Bidena podjął już co najmniej dwie niekorzystne decyzje dla Polski: w sprawie przedłużenia układu rozbrojeniowego New START oraz Departament Stanu powiadomił w raporcie dla Kongresu, że nie nałoży sankcji na firmę nadzorującą budowę rurociągu z Rosji do Niemiec Nord Stream 2.
Oznacza to, co na tym blogu wielokrotnie zwracaliśmy uwagę. Jest mało zbieżnych interesów na linii Warszawa - Waszyngton, a wiele na linii Waszyngton - Moskwa. Pax Americana nie liczyła się, nie liczy i nie będzie się liczyła z naszymi interesami. One dla nich nie istnieją.

Znany propagandzista Pax Britannica - Adam Smith napisał: by doprowadzić państwo do dobrobytu wystarczy: pokój, niskie podatki i tolerancyjne kierowanie sferą sprawiedliwości. Tak pisze prof. dr hab. Witold Kwaśnicki w artykule z "Z historii podatku dochodowego". Profesor Kwaśnicki pisze w tym artykule również, że: "Po raz pierwszy wprowadzono w Wielkiej Brytanii podatek dochodowy w 1799 roku w celu sfinansowania prowadzonych ówcześnie działań wojennych z Francją. Sam podatek dotyczył jedynie zamożnej części brytyjskiego społeczeństwa i został ustalony na poziomie 10% od dochodów, które przekroczyły 200 funtów rocznie. Dochody w zakresie 60 - 200 funtów opodatkowano na zasadzie zmiennej stopy opodatkowania, a dochody niższe niż 60 funtów zwolniono z opodatkowania w całości. Średni dochód Brytyjczyka w tamtym okresie to ok. 20 funtów, zatem ogromna większość Brytyjczyków nie była opodatkowana".

Wiemy doskonale, że Pax Britannica nie na tym zbudowała swoje imperium, i podczas prowadzenia polityki kolonialnej nie było ani pokoju, ani tolerancyjnej sprawiedliwości, za to były solidne prowizje i łupy i brutalność.

Od czasów Kazimierza Wielkiego podatki zaczęto płacić pieniędzmi. Od 1338 roku podatek od łana wynosił 12 groszy (za 1 grosz człowiek mógł się żywić przez 6 dni). Król Ludwik Węgierski w 1374 r. w Przywileju Koszycki obniżył podatek od łana do dwóch groszy.

Zasady poboru łanowego sprecyzowano w uniwersale z 1578 roku, za rządów Stefana Batorego. Zgodnie z uniwersałem każdy chłop w dobrach królewskich i szlacheckich oraz duchownych – winien płacić od łana (16-24 ha) użytkowanej ziemi rolnej (z wyjątkiem ziem słabych - 5 i 6 klasa ziemi) 1 zł, z czego 15 gr, czyli pół złotego, mógł sobie potrącić z dziesięciny oddawanej kościołowi. Podatek obowiązywał też szlachtę niemającej poddanych. Tam, gdzie grunty nie były rozmierzone płacono bądź od domu mieszkalnego (1 zł od dwóch chałup), bądź po złotówce od pługa. Uniwersał przewidywał również obciążenie różnymi kwotami rzemieślników wiejskich i zakładów produkcyjnych. W przypadku młynów, foluszy czy wyrabiających żelazo rudnic podstawą opodatkowania było koło wodne. Specjalną opłatę wnosili też właściciele wiatraków. Wysokość opłaty w towarzyszącym łanowemu szosie miejskim zależała od rodzaju miasta oraz od lokalizacji domu. Przykładowo w miastach dużych za dom w rynku uiszczano 16 gr, za dom uliczny 8, a za dom na przedmieściu 4. Tak pisze Michał Kopczyński w artykule: "Podatki w Rzeczypospolitej Obojga Narodów".

Lech Bylicki w Zeszytach Naukowych PWSZ w Płocku, Nauki Ekonomiczne, t. XXIII z 2016 w artykule "Polski system podatkowy - zasady ogólne" wymienia następujące podatki w Rzeczypospolitej Obojga Narodów płacone przez poddanych Króla Polskiego:

• łanowe - dawne poradlne (w XI i na początku XII wieku danina z gospodarstwa chłopskiego, nazywana podwornym - pobierana od zamieszkanego domu lub zależna od rozmiarów ziemi uprawnej) - płacone początkowo od ilości radeł lub wołów; narzazy tj. daniny z wieprzów i owiec; daniny opolnej, tj. z krów i wołów; sepa, tj. daniny zbożowej) w wysokości 2 gr z łanu w dobrach szlacheckich, 4 gr w kościelnych;
• łanowe nadzwyczajne, zwane poborem. W drugiej połowie XVI w. praktycznie zaczął stawać się podatkiem corocznym. Stawka podatku wynosiła 30 gr z łanu – była to jednostka zwana symplą, jednak zdarzało się, że był on pobierany w wysokości podwójnej (dupla) lub potrójnej (trypla). Przez pewien czas – od 1629 r. do czasów powojnie szwedzkiej – jako jednostkę opodatkowania przyjęto dommieszkalny, stąd podatek zmienił nazwę na podymne;
• szos – podatek majątkowy nakładany na miasta. W XV w. był topodatek zryczałtowany, a władze miast decydowały o sposobie wewnętrznego rozłożenia tego obciążenia. W miarę jak podwyższano pobór z czasem i szos zaczęto określać w formie wielokrotności sympli poboru. Pobierano też zryczałtowane pogłówne żydowskie;
• akcyza – miejski podatek powszechny, wymierzany od obrotu w postaci procentu wartości towarów sprzedanych na rynku;
• szelężne – powszechny podatek od napojów, tzw. podatek dziesiąte-go szeląga;
• czopowe – płacone przez mieszczan od wyrobu i szynkowania piwa, wina, miodu i gorzałki;
• hiberna (chleb zimowy) – podatek opłacany z dóbr królewskich i kościelnych, przeznaczony na utrzymanie wojska. Miał on stanowić ekwiwalent za uwolnienie tych dóbr od kwaterunków wojskowych w zimie.

W 1629 r. wprowadzono podymne (zwane też podworowe), czyli podatek pobierany od każdego domu mieszkalnego. Płacone było przez mieszczan, chłopów i szlachtę. Jego wysokość zależna była od wielkości budynku, jak i miasta. Od 1775 r. pobierano podymne od każdego komina na dachu. Zlikwidowane zostało wraz z upadkiem Rzeczypospolitej.

Tenże Michał Kopczyński w ww. publikacji wskazuje, że po odzyskaniu niepodległości w 1918 r. podatki akcyzowe przynosiły około 50 - 60% dochodów podatkowych, następnie podatki dochodowe, a najmniejsze – majątkowe. Pisze, że podatek dochodowy stanowić miał główne źródło dochodów państwa,a dodatkowo wspierać politykę socjalną. Podkreśla, że:

• wolne od podatku były kwoty uznane za minimum egzystencji, w przypadku gospodarstw rolnych zwolnione były te, których areałnie przekraczał 15 ha użytków rolnych;
• skala podatkowa była progresywna, bardzo staksowana, zawierająca 73 stopnie, stawki wynosiły od 2 do 35%, zależne były od sytuacji rodzinnej podatnika;
• z podstawy opodatkowania można było odliczyć np. odsetki od długów, renty, składki ubezpieczeniowe, inne bezpośrednie podatki państwowe i samorządowe, wydatki poniesione na budowę domów mieszkalnych;
• przyjęto zasadę łącznego opodatkowania rodziny – do dochodów głowy rodziny doliczano dochody małżonka oraz zstępnych, jeżeli głowie rodziny przysługiwało prawo do rozporządzania i użytkowania ich dochodami;
• przewidziano wiele zwolnień podmiotowych i przedmiotowych, zwolniono m. in. Skarb Państwa, monopole państwowe, związki samorządowe, pensje za waleczność, osoby prawne przeznaczają-ce swe dochody w całości na cele użyteczności publicznej, Bank Polski, Komunalne Kasy Oszczędności, izby przemysłowe, handlowe, rzemieślnicze i rolnicze, stowarzyszenia wyższej użyteczności, dochody z obligacji niektórych pożyczek państwowych, dochody z przedsiębiorstw nowo utworzonych ważnych dla obrony kraju, dochody z pionierskich wierceń naftowych, dochody z przedsiębiorstw i gospodarstw rolnych inwestujących w województwach wschodnich, dochody przedsiębiorstw elektryfikujących itp.;

Ustawa o podatku dochodowym z 1935 roku wprowadzała 80 progów podatkowych od dochodów z pensji, rent i emerytur (50% przy dochodach od 192 000 złotych wzwyż). W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej - 82 progi. Tak pisze nam Rafał Kuzak w "Podatki dochodowe w II RP. Ile zabierał przedwojenny fiskus ?" na portalu Wielka Historia.

Polskiego Ładu na pewno nie można zaliczyć do "potomstwa" Robespierre. Utrzymywania maksymalnych ceny na żywność, tzw. rekwizycję - czyli ustawa przeciw bogaceniu się, przymusowe roboty na wsiach dla bezrolnych chłopów.
Brak mi w Polskim Ładzie tego bodźca inwestycyjnego, choć trzeba zmiany podatkowe ocenić na plus. Zobaczymy, jakim uszczelnianiem systemu zostanie wypełniona luka około 50 - 60 miliardowa zostanie zrównoważona.
Raczej nie jest to kamuflaż do tworzenia doktryny politycznej.

---

tagi:

	an24
	22 maja 2021 13:55

64     2670    8 zaloguj sie by polubić