Problem w tym że nie bedzie takiej dyskusji ale i w tym że  okruchom pamięci o RON wydano wojnę totalną [właśnie dlatego że zaplecze intelektualne naszych wrogów pamięta co w/w autorki  w swej pracy zestawiają].

W ujęciu taktycznym - kończy się projekt PO i idą nowe projekty np. wyłonienie nowych liderów którzy mają pociągnąć za sobą elektorat opozycji. Na dziś nie wiemy kto ma być oponentem Dudy trwa giełda nazwisk  a raczej casting.  Wybrany przez Berlin i Fundacje Batorego na castingu agent zmierzy się prezydentem. Taki figurant dostanie przygotowany do nauczenai na pamięć scenariusz i grypsy i będą one dokładnie obłe wobec  zagadnień - Jaką mają koncepcję doktryny politycznej, w jaki sposób będą realizować interesy Rzeczypospolitej i osiągali poszczególne cele,

Co gorsza gdyby Duda próbował odpowiadać jak realnie będzie realizować interesy Rzeczypospolitej - spotka się bardziej zaciekłym atakiem niż gdy będzie odwoływał się to pustych haseł.

By zrealizować  zadania dla dobra Najaśniejszej - trzeba jak Putin na początku swego panowania staranie ukrywać realne zamierzenia.

Do wyborów prezydenckich jest jeszcze trochę i szereg opcji jest możliwych - pierwszy etap to kwestia przywódzctwa w PO [bo po to w Brukseli Schetyna spotyka Tuska by ten przedstawił uwagi Złotej pani Angeli] kolejny to ustalenie  zamierzeń Waszyngtonu wobec Europy środkowej [ bo  po to ambasador Moszbachor udziela wywiadu prasie niemieckiej z opowieścią  co Polska będzie robiła by wykazać  Berlinowi warunki brzegowe].

Obecnie tak grupa TVN jak RAs jest już w rękach anglosasów - zatem to oni będą nadawać w kreowaniu nowego agenta Berlina na urząd prezydenta oraz ustalać skalę agresji wobec Dudy.

Na dziś Duda już rozpoczął kampanię choć nie wie z kim się zmierzy [Kosiniak-Kamysz lub inny Golem] ale warunki cyrografi na nowa kadencja wstępnie już mu są znane [ o cześci przypomni mu Pompeo składając raport przed kongresem].

I jeszcze parę refleksji - mamy w UE  najniższy odsetek przemocy w rodzinie i ataków na kobiety, najwięcej kobiet na stanowiska mimo braku parytetów. Zaściankowa Polska [resztówka po RON] musi być cywilizowana przez gender i pokrewne idologie bo jest w tyle z przemoca wobec kobiet i członków rodziny w krajów starej uni a szczególna Skandynawskich. 

Dlatego tak ważna w wychowaniu nastepnych pokoleń jest w III RP  deprawacja dziwczynek ktore będą kobietami [bo kobieta deprawuje się i kocha na 100%].  Efekt deprawacji kobiet  dziś widać na demostracjach agentury - najbardziej agrysywne i zdemoralizane są aktywistki  czyli upadłe kobiety.

Siła RON wynikała z roli kobiet i jej miejsca w rodzinie - taki sukcesem po latach tej tradycji był kobiety w chustach wypełniające kościoły za czasów prymasa Wyszyńskiego, potem były moherowe berety które dały siłę tradycji w kościele.  Proszę to porównać z Prusami - udział niemieckich  kobiet w życiu kościoła Niemieckiego daje zatruty owoc i efekt totalnego upadku i chyba realnej przyszłej schizmy.

Przyszły pretendent na  kandydat PO  będzie musiał przekonać do siebie - Berlin i Fundacje Batorego podpisać cyrograf a dopiero potem dostanie wsparcie mediów.

I dopiero w trakcie kampani ocenimy skalę wsparacia   Berlina gdy delguje on wysokiej klasy doradców a to będzie widać w jakości spotów, plaktów, itp. [ Schetyna na czas wyborów do sejmu tego nie otrzymał]. 

Jakośc spotów i przekazu nowego kandydata renegatów - da też  odpowiedź na inne pytanie czy Anglosasi mają układ z Prusakami co obsady Warszawy.  

Jeżeli już mamy się bawić w prognozy - kto byłby dobrym kandydatem obozu renegatów - ktoś z spoza polityki z kręgów naukowych o takich centrowych poglądach ,  dla mnie optymalny byłby ktoś taki jak Michał Kleiber.  

Gdańsk niegdy nie był częścią RON. Był członkiem Hanzy. Uznawał wprawdzie (czasami) podległość królowi Polski, ale czasami ta podległość musiała być wymuszana wojskiem. I ta podległość kupców gdańskich wobec króla Polski była jedynie symboliczna - bo faktycznie to była obopólna współpraca z korzyściami dla obu stron.

Jednak był kontrolowany i płacił podatki. Wojny krzyżackie właśnie toczyły się o kontrolę nad handlem nad Wisłą i towarami płynącymi do portów w Gdańsku. 
Gdańsk miał uzyskane od Kazimierza Jagiellończyka przywileje, które dawały mu autonomię absolutną. Gdańsk był ośrodkiem wielkiego rynku, zwanego rynkiem wiślanym, czyli obsługiwał gospodarczo najbardziej zasiedloną i najważniejszą część Rzeczypospolitej. Przywilej potwierdził król Stefan Batory, po wojnie Gdańska z królem. Palowe gdańskie, czyli wypłacana królowi 1/3 dochodów portu, stanowiło jeden z najważniejszych składników przychodów w kasie królewskiej. Czasy największej aktywności kupców gdańskich i ich rzeczywiście wielkiego znaczenia w handlu europejskim i polskim przypadają na wiek XV. Wtedy jeszcze sami zajmowali się handlem. Sami wyruszali na swoich statkach - których zresztą wiele budowano w Gdańsku również później - na zachód Europy, wioząc towary sprowadzane z głębi ziem polskich. W wieku XVI patrycjat gdański nie uczestniczy bezpośrednio w handlu, ale czerpie olbrzymimi zyski z pośrednictwa w wymianie między polskim zapleczem a importerami z Europy Zachodniej. Patrycjusze czerpali zyski z dzierżawy dóbr ziemskich i olbrzymich dochodów uzyskiwanych przez radę Gdańska z cła i różnych podatków nakładanych na mieszczan gdańskich oraz obcych kupców, którzy przybywali do miasta.

Dochodami skarbu nadwornego (królewskiego) – obok dochodów z dóbr ziemskich królewskich (tzw. królewszczyzn), żup solnych, olborów (dochodów z kopalń srebra w Olkuszu), mennic, ceł, myt koronnych – były również podatki królewskie, do których zaliczano: podwodne (wprowadzone w 1564 r. w miejsce obowiązku dostarczania podwód), stacyjne (pobierane od klasztorów i miast) oraz koronacyjne (obciążało miasta królewskie i przeznaczone było na koszty uroczystości koronacyjnych).
Podatek wodny -  płacony przez kupców spławiających zboże i towary leśne do Gdańska i Elbląga. Z podatku wodnego zwolniona była szlachta handlująca własnym zbożem i drewnem). Podatek wodny był również nazywany podatkiem nogatowym, ponieważ był pobierany u rzeki Nogat.
Okres 

Okres 1505 do 1613 obok podatku wodnego, podwornego i poradlnego obowiązywały również takie podatki (obok podwornego i poradlnego) jak:

- czopowe (szpuntowe) - jest to odpowiednik dzisiejszego podatku akcyzowego. Był on pobierany od wyrobu, importu oraz wyszynku (sprzedaży na miejscu) napojów alkoholowych; piwa, wina, gorzałki, oraz miodu. Wysokość czopowego wynosiła ⅛ wywarzonej brzeczki - dla browarów oraz 1/18 zysków - dla szynkarzy. Brzeczka, to półprodukt stosowany do wyrobu np. piwa, wytwarzany ze słodu jęczmiennego, chmielu i innych dodatków.
- podymne - podatek płacony od każdego domu. Wysokość podymnego zależała od wielkości domu oraz miasta. Po roku 1775 podymne płacono również od każdego komina.
kwarta - podatek w wysokości ¼ (a od 1567 - ⅕) dóbr królewskich płaconych na utrzymanie wojsk zaciężnych, kwarcianych. Podatek ten płacił król,
- podatek  łanowy -  płacony przez kmieci, zagrodników, drobną szlachtę, mieszczan-rolników, (tzw. łanowe miejskie) od łanu, włóki (zgrzebia, śladu); podatek ten płacili również komornicy, młynarze, rybacy, smolarze i drobni rzemieślnicy wiejscy,
- szos - podatek od oszacowanej wartości nieruchomości, którego wysokość ustalana była na dłuższy okres dla każdego z miast; podatek ten płacili właściciele domów w miastach, a także kupcy, drobni przemysłowcy i rzemieślnicy miejscy,
- pogłówne żydowskie -  pobierane od ilości głów, a później w formie zryczałtowanej, opłacane przez ludność żydowską.
- czwarty grosz celny - danina, która pobierana była w latach poborowych (uchwalanych przez Sejm), w formie dodatku do cła królewskiego, wynoszącego 3 grosze,
- hiberna - podatek płacony na utrzymanie wojska w okresie zimowym. Początkowo płacony w naturze; użyczanie kwater, leż zimowych, potem wypłacono jako dodatek do żołdu żołnierzom.

Przecież sobie zdaję sprawę, że takiej dyskusji nie będzie. Przecież ma być ciagle duch w narodzie, a czy byty zamieszkujące te ziemie (nie zapłacą za cudze interesy krwią swoją i swoich dzieci) i ich mienie zostanie zdewastowane (zostaną zamiast własności gruntów - złudzenie własności w postaci spłat kredytów dla ocalałych spadkobierców - o ile przyjmą spadki - choć jestem w stanie sobie wyobrazić wprowadzenie akty prawnego dla takiej zachęty). Jeżeli nie będzie, to nie ma znaczenia, kto zostanie prezydentem. Możemy postawić kogokolwiek.  
Mimo, że zadaniem każdego - obecnego i przyszłego Prezydenta Pax Americana będzie utrzymanie imperium, to szanse na wygranie rywalizacji globalnej z konfucjanizmem, każdego dnia topnieją. I nie pomoże zabranie fabryk z Chin i przeniesienie ich do Europy Środkowo-Wschodniej. Nam zresztą nie potrzebna jest nowa klasa robotnicza, czy skład tego złomu technologicznego - noszącego u nas określenie - INNOWACYJNY PRODUKT (czyli takie których nie ma na tych ziemiach). Nam potrzebny jest udział w korzyściach płynących z nowoczesnych technologii, więc jeżeli Pax Americana chce zainwestować w rok, w rok dziesiątki miliardów USD, także w najnowocześniejsze technologie - to jestem tak. 
Ale np. jak Chiny chcą inwestować u nas w najnowocześniejszą technologię - nie widzę przeszkód - Chińscy naukowcy z Uniwersytetu Tsinghua i przedstawiciele China Mobile ogłosili ważne partnerstwo. Jego celem jest przyspieszenie prac nad nowymi technologiami informatycznymi i telekomunikacyjnymi. Pracują nad nowej generacji łączami internetowymi, internetem mobilnym, sztuczną inteligencją, a także nad technologiami, które będą mogły zostać wykorzystane w przyszłych sieciach 6G. Zespół R&D w China Mobile składa się z ponad 10 000 osób, a roczny budżet tego działu opiewa na 20 miliardów juanów (ok. 11 miliardów złotych). Do tej pory China Mobile otrzymało aż 16 000 patentów na swoje technologie.

Jeżeli PO nie przeprowadzi prawyborów, to znaczy, że instrumentalnie traktuje te 5 milionów osób. Jeżeli Prezydent będzie w kampanii opowiadał bajdużenie i bzdury uwłaczające naszej inteligencji, to też będzie oznaczał iż ma obok sprawy Rzeczypospolitej i wyłącznie duch w narodzie w umysle hula lub je inaczej pojmuje. Na pewno nie tak, jak Korwin Milewski czy Sługa Boży Woyniłłowicz - wydany przez coryllusa. Myślę, że nie mieliby oporów dyskutować na powyższe tematy z narodem. 

Mimo że często mam inne zdania w poszczególnych kwestiach to wypowiedź dr Bartosiak w radiu wnet jest miarodajna w opisie sytuacji: 

https://www.youtube.com/watch?v=nydDf_-HS68

Chin potrafiły w grze z USA lepiej się ustawić i nie tylko nie chcą być fabryka świata ale chcą partycypować w marżach i nowoczesnych technologiach.  Przy stole negocjacyjnym zapowiedziano przedstawicielom amerykańskiej administracji – nie ma powtórki z nierównych traktatów z XIX wieku

Jeżeli mówimy o Chinach – to dopowiedzmy USA przegrywają z nim dlatego że Pekin pilnie studiowała przykład Japonii i krachu jej gospodarki. Dlatego zawsze miał odpowiednie rezerwy walutowe ale i przygotowywał kadry techniczne.

Anglosasi trafili nie tylko na pojętnego ucznia ale pamiętającego zadane mu razy, a to że się nisko kłaniał nie znaczy że się poddał.

To co jest na południowy przebiegu jedwabnego szlaku – to kolejne granice i wrogie nacje. Jak zburzona Aleppo tak można zaburzyć ruch na każdym odcinku południowego szlaku.

Co do roli Polski – Pekin ma ofertę dla Berlina nie potrzebne są szlaki morskie mamy lądowe i by zaczopować ten szlak potrzebna jest jankesom Polska. Z tym że oni już wybrali redutę karpacką [Rumunię] jako punkt kontrolny Europy Środkowej.

Polska to tylko zasób nie do obrony bo już dziś gwarancje USA to dla części jej odbiorców blef.

Na dziś gracze są zainteresowani tym by nie było nad Wisłą – tak silnej grupy która mogla by negocjować i realizować układ z inny graczem [przykład obalenia premier Szydło ona dawał wsparcie Dudzie gdy pojechał na rozmowy do Chin].

Poszczególni gracze [grupy społeczne polityczne ] na rynku krajowym muszą się szachować i wzajemnie znosić by nie wpadli na pomysł że razem mogą więcej.

Dochód Ciołka Poniatowskiego z królewszczyzn był większy niż jurgielt z ambasady rosyjskiej – ale on wybierał te judaszowe srebniki.

Jak przerwiemy tą tradycję targowiczan [zdrady za marne grosze] to możemy siadać do stołu gry.

Co do narracji antyrosyjskie – Putin nie ma dla nas żadnej oferty on gra z Berlinem, i co gorsza jesteśmy wygodnym chłopcem do bicia dla jego propagandy. 

"W szczytowym okresie rozwoju Hanza liczyła około 160 miast pod przewodnictwem Lubeki, a językiem urzędowym Związku była odmiana języka dolnosaksońskiego z rejonu tegoż miasta. Delegaci z miast hanzeatyckich zjeżdżali się co jakiś czas i opracowywali wspólną politykę (tzw. Hansetage). W głównym mieście związku, Lubece, działał sejm związku, rozstrzygający wewnętrzne spory i ustalający jej politykę.

Z czasem jednak znaczenie tej organizacji zaczęło maleć. Miasta stały się bardziej zależne od swoich monarchów, pojawiły się rozbieżności między interesami poszczególnych członków, niechęć konsumentów do wysokich cen dyktowanych przez ligę, wreszcie konkurencja niezależnych kupców holenderskich doprowadziły do upadku organizacji. W 1430 roku wybuchała pierwsza wojna między Holendrami a miastami Hanzy, która mimo nierozstrzygnięcia, udowodniła, że wpływy Hanzy nie są tak wielkie jak dawniej. Wkrótce wybuchła kolejna wojna, w której Holandię wsparła Anglia, co doprowadziło do wieloletniego konfiskowania sobie towarów przez skonfliktowane strony. Wkrótce od Hanzy zaczynały się odłączać miasta saskie. W 1494 r. kupcy hanzeatyccy zostali wygnani z Nowogrodu. W 1494 roku Gdańsk stanął na czele grupy, obejmującej Braniewo, Chełmno, Elbląg, Królewiec i Toruń oraz przez jakiś czas utrzymywał kantor handlowy w Kownie. W 1535 roku w bitwie pod Helsingborgiem, flota Hanzy przegrała z królem Szwecji Gustawem I Wazą, co spowodowało odebranie przywilejów w Szwecji. Następnie Hanza straciła wpływy w Danii i Inflantach, a w 1598 roku królowa Anglii Elżbieta I Tudor wyrzuciła z kraju wszystkich hanzeatyckich kupców, oprócz przedstawicieli Gdańska. Ostatecznie Hanza utraciła pozycję w wyniku wielkich odkryć geograficznych i ustanowienia szlaków morskich łączących Europę z Ameryką i Indiami oraz przywozu dużej ilości kruszców do bicia monet.

Ostatni zjazd delegatów miast hanzeatyckich odbył się w 1669 roku i wzięło w nim udział tylko sześć miast (Lubeka, Brema, Gdańsk, Hamburg, Kolonia i Brunszwik), jednak sama organizacja oficjalnie nie została zlikwidowana".

Sugeruje Pan narodowość hanzeatycką. Śmiałe i odważne stwierdzenie, nie pozbawione sensu.

Zasięg Hanzy około roku 1400

źródło zdjęć i tekstu - Wikipedia

Przy czym jeszcze do tego:

"Wojna Rzeczypospolitej z Gdańskiem – konflikt zbrojny między nowo wybranym królem polskim Stefanem Batorym a miastem Gdańsk w latach 1576–1577.

U podłoża sporu leżał konflikt interesów między Gdańskiem, który dążył do jak największej niezależności względem władz Rzeczypospolitej oraz utrzymania szerokich praw i przywilejów uzyskanych od Kazimierza Jagiellończyka, a Zygmuntem Augustem, który chciał pogłębienia unifikacji Prus Królewskich z Polską. Przejawem dążeń ostatniego Jagiellona do silniejszego związania Gdańska z państwem polsko-litewskim było powołanie Komisji Morskiej w roku 1568 oraz uchwalenie Statutów Karnkowskiego w roku 1570. Działania te w pewnym stopniu zwiększały władzę królewską w mieście, mianowicie powiększały uprawnienia sądownicze króla wobec Gdańska. Statuty osłabiały ponadto władztwo gdańskiego patrycjatu, modyfikując ustrój miasta poprzez nadanie większych kompetencji reprezentacji pospólstwa.

W roku 1575 odbyła się podwójna elekcja, w następstwie czego doszło do dwukrólewia. Senat pod przewodnictwem interrexa prymasa Jakuba Uchańskiego ogłosił królem austriackiego arcyksięcia Maksymiliana II Habsburga, natomiast szlachta zebrana na polu elekcyjnym wybrała na króla Annę Jagiellonkę, której mężem wkrótce został książę siedmiogrodzki Stefan Batory.

Do końca 1576 nastąpiła pacyfikacja stronników Habsburga. Nie dotyczyło to jednak Gdańska, który obstawał przy wyborze Maksymiliana, licząc na to, iż w zamian za uznanie Habsburga królem, uzyska przywrócenie przywilejów obowiązujących przed uchwaleniem Statutów Karnkowskiego. Z drugiej strony, istotne powiązania ekonomiczne pomiędzy Gdańskiem a krajami znajdującymi się pod władzą Habsburgów (Niderlandy), sprawiały, że w razie poparcia innego kandydata niż członek tej dynastii, miasto mogło spodziewać się zemsty Wiednia, przybierającej postać represji gospodarczych.

Spór zaogniła postawa Batorego, który zamiast rozwiązać go na drodze ugody, postanowił rozprawić się z niepokornym miastem  siłą. Zamiar króla był niezwykle trudny, gdyż Gdańsk, jako największe i najpotężniejsze miasto Rzeczypospolitej Obojga Narodów, posiadał najnowocześniejsze i największe fortyfikacje, natomiast dzięki swojej niezależności posiadał liczne stosunki z obcymi mocarstwami, co rodziło niebezpieczeństwo, iż spór może się przeistoczyć w konflikt międzynarodowy".

źródło - Wikipedia

No i bądź tu mądry, był Gdańsk w RON czy nie? Jakiej narodowości byli obywatele (mieszkańcy) Gdańska? Polskiej, niemieckiej (pruskiej), hanzeatyckiej,  lubeckiej, dolnosaksońskiej, a może gdańskiej. Ten spór chyba trwa do dziś.

Wiadomości Literackie/ 23.07.1939/ Warszawa/ Rok 16, Nr 31-32 (823-824)

WŁADYSŁAW PNIEWSKI

Znaczenie języka polskiego w dawnym Gdańsku

"Gdańsk powstał na odwiecznie słowiańskiej ziemi, wchodzącej od X w. narówni z wielu innemi ziemiami lechickiemi w skład wielkiego państwa Bolesława Chrobrego. A po rozpadnięciu się Polski na udzielne księstwa, Gdańsk rozwijał się pod opieką i panowaniem książąt wschodniopomorskich. W w. XII był już znacznym grodem, a obok niego nad Motławą rozbudowywała się osada rybacko-handlowa, zamieszkała przez ludność pomorską.

Oczywistą jest rzeczą, że wówczas u ujścia Wisły rozbrzmiewał tylko język pomorski czy też polski. Język niemiecki zaczęli w te strony przynosić kupcy niemieccy, osiedlający się począwszy od końca XII w. w pobliżu osady pomorskiej w kierunku południowo-wschodnim. Wzniesiona w ten sposób nowa osada targowo-handlowa otrzymała około r. 1235 od księcia Świętopełka prawo miejskie, a następnie wiele przywilejów. Do r. 1308 Gdańsk pozostawał pod władzą książąt pomorskich, króla Przemysła, wreszcie Władysława Łokietka, poczem wzięli go podstępem i przemocą rycerze krzyżaccy i władali nim przez blisko sto pięćdziesiąt lat. Niebawem powstało t. zw. Prawe Miasto, które w dziejach Gdańska odegrało główną rolę, a za rządów krzyżackich nosiło niemiecki charakter. Jednakże ludność osady rybackiej pozostawała nadal w dawnem skupieniu i na prawie polskiem, zachowując w mowie i obyczaju swoją dawną nienaruszoną słowiańskość.

Po zrzuceniu jarzma krzyżackiego i ponownem połączeniu się z Polską, miasto zostało zreorganizowane, gmina zaś rybacka, czyli t. zw. Zasiek (Hakelwerk), włączona do Prawego Miasta, a tem samem do niemieckiego cechu rybackiego. Od tej chwili następuje wzajemne przenikanie ludności, zwłaszcza że w mieście zaczęli się obok nowych przybyszów z Niemiec osiedlać także tubylcy Pomorzanie, Polacy z bliższej i dalszej okolicy. Język polski wraz z kaszubskim zaczął rozbrzmiewać w murach Gdańska narówni z niemieckim. Inaczej też być nie mogło na odwiecznie polskiej ziemi i w państwie polskiem. Sami Niemcy mówić się uczyli po polsku, co było zjawiskiem zupełnie naturalnem. Jakże bowiem ten Gdańsk kupiecki, uprawiający ze szlachtą polską handel produktami rolnemi, mógł nie troszczyć się o język polski, jak przedstawiciele władz miejskich, to przyjmujący posłów i komisarzy królewskich, a nawet samego króla wraz z dworem i najwyższymi dostojnikami państwa, to jeżdżący na sejmy i w innych misjach do Warszawy, słowem, jakże ten Gdańsk urzędowy i kupiecki mógł się obejść bez znajomości języka polskiego?

Toteż uczyli się w Gdańsku języka polskiego Polacy, uczyli go się i Niemcy, najpierw prywatnie, gdy w szkołach uczono jeszcze tylko łaciny, a później i w szkołach publicznych. Uczyli go się dorośli, ale uczyła go się przedewszystkiem młodzież, i to obojga płci, bez różnicy stanu, bez różnicy narodowości. Uważano, że nauka języka polskiego przynosi nie tylko korzyści materjalne, ale równocześnie honor i zaszczyt, wobec czego niejednokrotnie prześcigano się w rezultatach tej nauki. Więc chociaż w mieście uczono języka polskiego w szkołach publicznych w XVII, XVIII a nawet XIX jeszcze w., w sławnem zaś Gimnazjum Akademickiem już z końcem XVI w., chociaż nie brakło w Gdańsku nigdy dobrych nauczycieli prywatnych, to przecież ambitni patrycjusze nie zadowalali się miejscową nauką szkolną, ani potoczną, niezbyt piękną polszczyzną, którą posługiwano się pospolicie w mieście. Rozkochani w pięknej literackiej mowie „sarmackiej”, jak nieraz górnie w owym czasie nazywano język polski, wysyłali synów swoich na dwory pańskie lub do miejscowości wyłącznie polskich, by tam doskonalili się w szlachetnym języku polskim. Nie dziw też, że te chwalebne zabiegi i starania ojców miasta uwieńczone zostały jak najlepszemi wynikami. Synowie ich bowiem nauczyli się nie tylko pięknie mówić po polsku, ale znaleźć można było wśród nich prawdziwych miłośników i wielbicieli mowy Polaków. Takim miłośnikiem był w XVII w. m. in. burmistrz gdański, K. E. Bauer, który już jako uczeń Gimnazjum Akademickiego wygłosił piękne przemówienie na cześć króla Sobieskiego, takimi byli niewątpliwie i ci rajcowie gdańscy, którzy na znak żałoby spowodu przejścia miasta pod panowanie pruskie postanowili nosić skromne stroje czarne.

Zrozumiałą jest rzeczą, jak już wyżej zaznaczono, że język polski był każdemu obywatelowi gdańskiemu niezwykle potrzebny i wielkie mu przynosił korzyści. Wiedział już o tem gdański drukarz Rhode, który krótko po swem przybyciu do Gdańska wydał jako jeden z pierwszych swych druków polski elementarz 1538 r. Jeden zaś z rektorów Gimnazjum Akademickiego, Jan Maukisch, napisał osobną broszurę p. t. „Wolmeinende Erinnerung” („Życzliwe przypomnienie”), w której dowodził że język polski na tych ziemiach jest w codziennem użyciu, że jest prawie konieczny i nadzwyczaj pożyteczny, że zatem dzieci wcześnie go się uczyć powinny.

Późniejszy historyk gdański, a twardy Niemiec i patrjota pruski, Gotthilf Löschin, nie wahał się w swej „Historji Gdańska” przyznać, że znajomość języka polskiego w Gdańsku XVI i XVII w. była nieomal dla każdego mieszkańca gdańskiego rzeczą nieodzowną.

Gdańszczanie doskonale tę potrzebę rozumieli i sami domagali się nauki języka polskiego, i to pełnej nauki, nie tylko początków, tak w szkołach jak też kursach prywatnych.

Pierwsze zaś podręczniki języka polskiego napisane zostały przez Mikołaja Volckmara w końcu XVI w. na wyraźne życzenie władz miejskich.

Podręczników tych powstawało coraz więcej i coraz były lepsze. W ciągu trzech wieków ukazało się ich w Gdańsku około dziewięćdziesięciu, czyli że co trzy lub cztery lala pojawiało się jedno wydanie. A dodać trzeba, że używano w Gdańsku również podręczników języka polskiego gdzieindziej wydawanych. Pisali je częściowo cudzoziemcy, co może najdobitniej świadczy o ich konieczności i popycie na nie w Gdańsku.

Również wśród nauczycieli języka polskiego na terenie Gdańska spotykamy wielu Niemców, co potwierdza nasze przypuszczenie, że nie Polacy narzucali się z nauką i swojemi podręcznikami, ale że nauki polskiej pragnęli sami Niemcy i usilnie się o nią starali.

Niemało też mamy świadectw, że język polski był w dawnym Gdańsku bardzo rozpowszechniony. Wspomniany Löschin pisze w swej „Historji Gdańska”, że w XVI w. w ustach ludu język polski był zapewne w tak częstem użyciu jak niemiecki, wskutek czego w wielu kościołach ewangelickich kazano po polsku. Mamy również świadectwa pisarzy XVII w., jak np. Mateusza Meriana i Andrzeja Cellarjusza, że język polski był w Gdańsku używany narówni z językiem niemieckim.

Nawet po wsiach nizinnych na żuławach dzieci niemieckie uczyły się po polsku, jak o tem pisze geograf niemiecki Abraham Hartwich w r. 1722.

Język polski musiał mieć w Gdańsku mocno ugruntowane prawo bytu i zwyczaju, musiał być w najwyższych sferach mile widziany i lubiany, skoro uczeni i literaci polskie pisywali na cześć dostojników gdańskich panegiryki albo dzieła swe burmistrzom i rajcom w polskim dedykowali języku. Zdarzało się nawet, że drukarze Niemcy przemawiali w przedmowach do władz gdańskich po polsku, gdy polskie wydawali na świat książki. Istotnie też, jak wiemy, najwyższe sfery patrycjuszowskie uważały sobie za obowiązek, przyjemność i zaszczyt mówić pięknym językiem polskim.

To szczególne przywiązanie Niemców do języka polskiego nie wygasło zaraz po rozbiorach, jakby można sądzić z pozorów. Wprawdzie ruguje się go z kościołów, urzędów i szkół, zostawiając zaledwie naukę nieobowiązkową języka polskiego w szkole św. Jana aż do r. 1871. Dopiero w roku zwycięstwa Niemiec w wojnie z Francją przestano w Gdańsku nauczać języka polskiego publicznie. Ale język ten, chociaż zamarł w szkołach i zamarł w kościołach ewangelickich, długo trwał w pamięci i tradycji starych Gdańszczan.

Trwał zaś przedewszystkiem – w sercach, na ustach i w domach niezłomnych patrjotów polskich, trwał na zebraniach polskich, trwał na łamach gazet i książek polskich wydawanych w Gdańsku, aż skurczony i poszczerbiony wśród czterdziestoletnich zaciekłych prześladowań, odżył w czasie wielkiej wojny światowej i po zmartwychwstaniu Polski. W r. 1914 dowództwo armji niemieckiej przypomniało sobie, że w Gdańsku żyje jeszcze ten na zagładę skazany lud polski i gen. Mackensen kazał ogłosić rozkaz mobilizacyjny w dwu językach: polskim i niemieckim.

Dzisiejsza ludność polska w Gdańsku wierzy niezłomnie w uszlachetniającą i cudotwórczą moc naszego języka i w jego zwycięstwo.

Władysław Pniewski".

Źródło tekstu:

Wiadomości Literackie
Tygodnik społeczno-kulturalny wydawany w Warszawie w latach 1924 – 1939. Założycielem i redaktorem naczelnym był Mieczysław Grydzewski. Pomimo swojej nazwy zawierał także , zwłaszcza od lat trzydziestych, materiały o tematyce politycznej. W okresie międzywojennym był najbardziej inteligenckim polskim pismem. „Wiadomości” były czytane i jednocześnie krytykowane przez wszystkie strony ówczesnej sceny politycznej. Na łamach tygodnika publikowali min. Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz, Kazimierz Wierzyński, Tadeusz Boy-Żeleński, Ksawery Pruszyński, Antoni Sobański, Jan Lechoń, Karol Irzykowski, Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Stefania Zahorska, Irena Krzywicka a debiutował Bruno Schultz. Najlepszą charakterystyką pisma niech będzie cytat z gazety „Prager Presse”: „Jeżeli kiedyś ukaże się indeks prac wydrukowanych na łamach tego tygodnika, przekonamy się, że nie brak tu ani jednego nazwiska, które w polskiej literaturze współczesnej coś znaczy, od najskrajniejszej prawicy aż do radykalnej lewicy. Redaktor ma jedną tylko zasadę programową: żeby pismo było aktualne, żeby przynosiło rzeczy warte czytania i żeby każdy kto ma naprawdę coś do powiedzenia mógł się w niem wypowiedzieć, bez względu na swe poglądy. Rezultat takiego programu jest ten, że każdy czytelnik w każdym numerze pisma znajdzie coś dla siebie; może to go cieszyć lub złościć, ale obchodzi go zawsze.”

Źródło przedruku: WITRYNA INTERNETOWA

RETROPRESS - Artykuły dawnej prasy polskojęzycznej

http://retropress.pl/wiadomosci-literackie/znaczenie-jezyka-polskiego-dawnym-gdansku/

Wnioski? O polskość Gdańska pewnie można się długo spierać, ale o ważności języka polskiego dla gdańszczań, niezależnie od tego jakiej narodowości (przynależności politycznej) mieli samoświadomość, nie ma chyba wątpliwości. Choć tak na marginesie chętnie bym usłyszał odpowiedź na pytanie zadane kandydatowi na prezydenta RP: czy Gdańsk to jest historycznie polskie miasto?

Mimo że cenie Pana uwagi to pozwolę sobie przedstawić inne zdanie:

1. Polska świadomości odrębności kulturowej ma długą tradycje już od średniowiecza. Bez tego nie odradziło by się Królestwo Polskie. Arcybiskup Jakub Świnka dał temu odrodzeniu twarz. 

Kiedy niemiecki kapelan króla Wacława II Jan Wulfing podczas uroczystości koronacyjnych Przemyślidów w 1300 r wygłaszał po łacinie kwieciste przemówienie, siedzący obok władcy Jakub miał się wyrazić, że chociaż mówi pięknie, to i tak jest psim łbem niemieckim.

Jest to pewna stała że Słowianie czuja odrębność wobec ludów języka niemieckiego. 

I choć bliskie były kontakty Piastów z rodami niemieckim to jednak ton postawa wobec Polaków nadawali potomkowie Albrechta Niedźwiedzia a ich podejścia  przejeli możni Pruscy którzy weszli na służbę u Krzyżaków.  

2. Jest faktem że był znaczny udział wśród mieszczan osób kultury i języka niemieckiego i dlatego tak trwała jest pamięć o buncie wójta Alberta oraz zastosowanie szyboletu w polskiej historii czyli trudne do poprawnego wymówienia przez cudzoziemców słowa: „soczewica”, „koło”, „miele”, „młyn”, użytych do wyłuskania spośród mieszczan osób pochodzenia niemieckiego po stłumieniu buntu.

To taka trwała narracja kiedy wdrukowana już dawno nawet z czasów RON a nie XIX wiek.

3. ..Gdańsk był w RON to po co Stefan Batory ściągał wojska pod Gdańsk przed wyruszeniem na wschód..

Trywialnie DONBAS jest częścią Ukrainy a władza Kijowa tam nie sięga.

Sprawa stosunku Gdańska do wnętrza kraju to stała w naszej polityce – kiedyś Batory siłą poskromił Gdańsk a dziś Warszawa nie może poskromić lokalnych gangów władających Gdańskiem.

Kto stoi za układem Gdańskim będziemy widzieć gdy Bruksela nie pozwoli na fuzję Lotosu z Orlenem. W tym przypadku ten kto kontroluje lokalne gangów nie pozwoli na osłabienie ich siły gospodarczej a polityczną  kontrouje przez agenturę  Warszawską.

Pytanie jak nacisk zastosowali właściciele portu DTC – że pogłębiają szlak a piasek rzucają na plaże w obrębie miasta. 

Jeżeli ktoś chce szacować  jakie jest pole manewru obozu władzy - to odrodzone Wolne Miasto Gdańsk  pokazuje granice władzy centralnej. 

Kiedy Hanza była wyganiana z Anglii pozostawiono jednak przedstawiciela Gdańska. A dzisiaj:

Brytyjczycy chcą inwestować w porty morskie w Polsce

Czyim będzie (pozostanie) Gdańsk i Szczecin oto jest pytanie?

Podchodzimy do sprawy z trochę innych stron.  Bo pojęcie narodu ma różne definicje i rozumienie.

Zwracam uwagę na etniczne elementy narodu.  Górale Czadecy czują się w łączności z potomkami Lechitów a częścią RON nie byli, Głucho Niemcy jak osadnicy się zasymilowali a Rusini Szlachtowscy nie, czy też Chwalimiacy którzy czuli się Lechitami. W XVIII wieku germanizowane są resztki etnosu słowiań połabskich [np. z okolic Hamburga i Rugi]. Do czego służyła w czasach Wiosny Ludów koncepcja narodu do rozsadzania do środka wieloetnicznych państwa lub narzucenia potrzeby jednoczenia terenów Włoch lub Niemiec.  Co do RON to ona miała to hasło - Gente Rutheni, natione Poloni.

I wszyscy którzy szanowali praw i obyczaj mogli w tym kraj żyć w efekcie mamy tą szybką kulturowa asymilację i wtapiania się w społeczeństwo z zachowaniem jeśli była wola swoje odrębności [np. Karaimi, Tatarzy, Ormianie]. Co do Gdańska to jest ono okna na świata RON oraz jednym z centrum przemysłowych i doznaje on skutków embarga szwedzkiego z 1620 na eksport rudy. Wypowidzina RON wojnę i Gdańsk był nia objęty jak upalda RON upadł i Gdańsk [czasy pruskie to jego stała jako portu bałtyckiego degrengolada] 

W kwestii Śląska i tożsamości Ślązaków – to jest pytanie chcą być częścią etnosu Niemieckiego, Bochemi czy Lechitów. Tylko jest parę uwag – by Berlin kwitł musi na niego pracować cały Śląsk i być przez pruska agenturę kontrolowany. Bo przykład Łużyczan pokazuje jakie są konsekwencje wyboru - mogli po II wojnie wybrać opcję na Warszawę a woleli Prahe. Sytuacja jest jeszcze bardziej skomplikowana bo w Warszawie rządzi ekspozytura pruska która z tej strony utrudnia sprawy Śląska. Pan zna sprawy dużo bardziej szerzej i głębiej – mogę jedynie rzec nie do końca Ślązacy podzieli w historii los Czerkiesów.

Przez 40 lat PRL cała polityka państwa była skierowana na zjednoczenie narodu przeciw wspólnemu wrogowi - Niemcom.

To  jeszcze inaczej wygląda – opcja antyniemiecka legitymizowała rządy komunistów, ale i pozwalała na budowę platformy współistnienia partii i narodu, dlatego stanowisko biskupów polskich było ciosem dla partii, ale co nie jest znane biskupi niemieccy nie pięknie się wobec naszego episkopatu zachowali i kościół nie wszedł potem w ostre zwarcie z partią. Kwestia unormowania granic z NRF po stanowisku biskupów dała wymianę przez Kreml genseka.

Ta polityka zjednoczenia narodu przeciw wspólnemu wrogowi jest bardzo słuszną koncepcją – bo pozwala na budowę zaplecza do konfrontacji z wrogiem a wyszykowane tak hufce można obrócić w druga stronę i to Kreml dostrzegł i razem City of London zatopił ekipę Gierka [ np. polski projekt bomby atomowej i zagłada jego liderów].

W przypadku III RO i Rosji mamy zupełnie inną sytuację - bo to jest z jednej strony ostre pyszczenia i ostry demontaż przez pruska agenturę zaplecza przemysłu zbrojeniowego [ Łabędy i produkcja czołgów i wzt, Wola silniki, Pionki lina produkcji prochu]. Berlin pozwolił też Rosji by w III RP kontrolowała strefę energetyczną.

Dziś ciężko płacimy w ramach upokarzanie przez Waszyngton za to jak Berlin nas w III RP porozstawiał.

Zresztą to problem niemców - polacy są im potrzebni ale już jest zapóźno,  chcieli coś tanim kosztem zrobić i efekt taki że muszą dzis darmo cholować kaszubskiego psa. 

Mnie śmieszy, jak prezydent w swoich rozmowach powołuje się na prawo międzynarodowe. Chętnie bym prezydenta zapytał, jak wobec tego prawa międzynarodowego traktować Kresy Zachodnie (czyli te ziemie, które znalazły się w granicach II RP po Traktacie Ryskim) - czyż nie jest to polityka faktów dokonanych, zatwierdzona na trzech wielkich konferencjach. 

Coryllus wspomnieniami Woyniłowicza porządnie namieszał. Szkoda, że Piłsudski już nie żyje, bo chętnie bym zapytał (to jest nie wyjaśnione po dzień dzisiejszy - oprócz oficjalnego przekazu propagandowego) - po co szedł na Kijów, skoro w skrócie ziemi od Mińszczyzny po Żytomierz i Podole były własnością (lub w zdecydowanej wiekszości) Polaków, którzy mieli praktycznie swój samorząd i to oni decydowali na tych terenach. Wystarczyło ich wzmacniać, podgrzewać (utrzymywać) konflikt Białych z Czerwonymi. Przecież po wygranej wojnie polsko-ukraińskiej 1918-1919 na Rusi Czerwonej - Polacy te ziemie kontrolowali. W wyniku działań wojennych doszło do zniszeczenia mienia kontrolowanego przez Polaków, osłabienia kontroli Polaków na tych ziemiach, zniszczono majątki, zniszczono nasze struktury społeczno-samorządowe. 
Żaden historyk nie potrafi odpowiedzieć, jakie miały być te granice Ukrainy i Białorusi a jakie Rzeczypospolitej w koncepcji Piłsudskiego - konkretnie. 
Czy może nie na taką Wielką Rzeczypospolitą umówił się Piłsudski z Londynem? 

Tak. Uzgodniliśmy protokół rozbieżności. ;)

Zgadzam się co do tego, że pojęcie etnosu i narodu czasami się mieszają.

Ja wolę rozpatrywać naród w sensie politycznym - i w tym przypadku całość RON to Polacy - w sensie politycznym i kulturalnym, niekoniecznie w sensie etnicznym, bo nawet szkoccy kupcy czy niemieccy mieszczanie z jakiegoś powodu ten kraj wybrali, a czasem zdecydowali się za niego umierać.

Nie neguję też potrzeby jednoczenia politycznego narodu po ciężkich przejściach jakimi była II Wojna wobec wspólnego wroga, ale to w pewnym momencie okazało się za mało. I oddciska na nas dziś również swoje piętno.

Co do Gdańska i RON oraz Prus to pełna zgoda - tylko, że w tym samym czasie co niszczenie RON niszczona jest również Hanza i Wenecja. Prusy uwolnione przez Anglię z poddaństwa Hanzie okazują się już czymś zupełnie innym niż wcześniej. Jeszcze mają siłę asymilizacyjną - do dziś zresztą.

Ale nie wiemy jak obecnie zagra USA - po stronie Niemiec czy UK, a niestety losy Europy od początku XX wieku opierają się na tym zagraniu. Na szczęście dla nas obecnie gra toczy się wokół Syrii.

Co do Śląska - sytuacja dziś jest stabilna. Co zupełnie nic nie oznacza. W 1918 roku również była stabilna, a dwa lata później dynamiczna. Odpowiednie środki i zmasowana propaganda mogą zrobić wiele. Na razie są kompletowane elementy propagandy - kto i do czego je wykorzysta nigdy nie wiadomo. Na razie te rozgrywki przesuwane są na Wrocław i Gdańsk.

Martwią mnie Pana słowa - .. sytuacja dziś jest stabilna. Co zupełnie nic nie oznacza. W 1918 roku również była stabilna, a dwa lata później dynamiczna. Odpowiednie środki i zmasowana propaganda mogą zrobić wiele. Na razie są kompletowane elementy propagandy - kto i do czego je wykorzysta nigdy nie wiadomo. Na razie te rozgrywki przesuwane są na Wrocław i Gdańsk. ..

Bo to oznacza że czeka na wzmożenie wojny wewnętrznej i w chwili kumulacji dorzuci się sprawy śląskie.  Czy tak w spodziewany załamaniu gospodarczym.

Jak obecnie zagra USA - co raz ciekawiej mówi dr Bartosiak [taki status tych co ze stołka spadli i są w odstawce]

https://www.youtube.com/watch?v=yHCnCa_q6BM  do odłsuchania ostanie kilkanaście  minut ale najbardziej interesujące .

Sojusze trzeba weryfikować testować  jak mają siłę i dlaczego nikt z Polski nie pyta się USA i żada np. konkretnych planów operacyjnych USA wobec obwodu kaliningradzkiego czy obrony państw bałtyckich. .. Dlaczego Donald Trump nie tylko, że nie przyjechał do Polski 1 września, ale my nie zażądaliśmy, aby w swoim przemówieniu na Placu Piłsudskiego powiedział, że odstraszanie nuklearne rozszerzono o nowe państwa członkowskie!? Tylko jest opowiadanie o wolności, prawach człowieka i wspaniałych czynach z przeszłości Polski. ..

Zatem my w każdej chwili możemy wiedzieć co USA zagra  ale strach zapytać.

Co do Królestwa Pruskiego - to po III rozbiorze etnos słowiański wymuszał jego transformację czy przypadkiem by do tego nie doszło rozegała się wojna z Napoleonem i skutkiem było przeorientowanie Berlina na zberanie ziem niemieckich i zdławienie różnorodności niemieckich państewek. 

W kwestii narodu politycznego który tworzył RON - tak to był po części udany projekt tylko za duzo miał wrogów. Mial też pewną cechę poszanowanie  roli i prymatu kościoła katolickiego.

Pewną próba skopiowania RON to projekt USA i koncepcja narodu politycznego tworzonego na bazie konstytucji, i  chyba coś co jednak rozłoży ten projekt to kręgosłup protestancki - reurs tej herezji się wyczerpał i nie czym tego podminieć.

Zamyśły wydają się być jednak bardziej szerokie, chociaż Rosji nie zaproszono do negocjacji albo... ma ona inne powody do jego kontestacji:

Kresy24.pl – Wschodnia Gazeta Codzienna 

"Białoruś proponuje koleje szybkich prędkości Moskwa – Berlin via Mińsk
23 PAŹ 2019 BIAŁORUŚ

Premier Białorusi Siergiej Rumas zaproponował doprowadzenie do Berlina szybkiej magistrali kolejowej Moskwa-Mińsk, której budowa jest obecnie przedmiotem zaawansowanych dyskusji. Wcześniej strona białoruska wyraziła zainteresowanie zbudowaniem połączenia Moskwa-Mińsk-Warszawa.

Nowa magistrala miałaby być przedłużeniem będącej w stadium planowania szybkich kolei łączących stolice Rosji i Białorusi.

Z propozycją ekspresowego połączenia  z Berlinem wystąpił Siergiej Rumas podczas wizyty w centrum naukowo-technicznym TMK i grupie Sinara, wraz z kolegami z Rosji i Uzbekistanu Dmitrijem Miedwiediewem i Abdullą Aripowem.

Prezes Grupy Sinara Dmitrij Pumpjanski powiedział gościom, że centrum będzie współpracować z Siemensem w opracowaniu rozwiązań dla kolei dużych prędkości, w tym linii Sankt Petersburg – Moskwa lub Moskwa – Kazań.

„Moskwa – Mińsk (…) i na Berlin” – zasugerował Rumas.

„Ale do Mińska jest to zdecydowanie możliwe” – powiedział rosyjski premier. Zauważył też, że dalej to już mogą wystąpić problemy natury „biurokratycznej”.

Latem Ministerstwo Transportu Federacji Rosyjskiej poinformowało, że Białoruś jest zainteresowana stworzeniem szybkiej magistrali Moskwa-Mińsk-Warszawa.

Dla Białorusi rozszerzenie szybkich kolei na stolice państw europejskich jest również ważne z punktu widzenia deklarowanej przez Mińsk wielowymiarowej polityki zagranicznej. Ale słowa Rumasa wywołały zaniepokojenie Miedwiediewa. Oświadczył on, że inicjatywa ta może napotkać problemy „biurokratyczne”.

ba na podst. belnaviny.by źródło tekstu

A więc: zarówno Białoruś o której "zeuropeizowanie" toczy się w tej chwili gra jak i Rosja do duże kluczowe państwa na lądowych szlakach handlowych Azja-Europa. O Polsce przez skromność nie wspominam. Kraje te jednak są technologicznie, kapitałowo i społecznie na zupełnie innym etapie rozwoju niż Europa czy Chiny. Jeśli doszło by do "zeuropeizowania" tych krajów otwierają się niezwykłe możliwości do handlu i sprzedaży nie tylko w sensie rynków zbytu ale w sensie zaplecza surowcowo-materialnego. A więc z punktu widzenia europejskich (niemieckich) interesów ekonomicznych, jak i chińskich odwilż w tych krajach (Białoruś, Rosja) otwierała by niezwykłe, nowe perspektywy. Niestety ale Anglosasi mają też coś do powiedzenia stąd konflikt interesów europejsko-anglosaski, którego Brexit jest tylko malutkim fragmentem (choć dopuszczam możliwość sztuczności tego konfliktu). Gdzie w tym wszystkim Polska? Polska zależna ekonomicznie od Niemiec, a militarnie od Ameryki? Doprawdy nie ma znaczenia jaka będzie kampania prezydencka bo każdy nowy czy stary prezydent RP jest przeznaczony do pilniowania jakiegoś (czyjegoś) żyrandola. Dlatego wolę by w kampanii prezydenckiej kandydat odniósł się jednak do historii i do tego jak widzi obecnie udział samorządu, na przykład gdańskiego ale może być też samorząd wrocławski, łódzki, warszawski, gdyński, szczeciński, lubelski czy wreszcie krakowski i poznański w kształtowaniu postaw wyborców wobec "zobowiązań sojuszniczych naszego państwach" zarówno ekonomicznych (Niemcy) jak i militarnych (USA).

Po sukcesach ofensywy na Ukrainie i zajęciu Kijowa instytucje państwowe URL przeniosły się na tereny zajęte przez oddziały polskie i ukraińskie. Na początku maja do Berdyczowa przeniesiona została również Ekspozytura MSWojsk. ds. Ukraińskich. W tym też czasie, 6 maja 1920 r. oddziały ukraińskie pod dowództwem gen. Omelanowycza-Pawłenki dotarły do polskich pozycji i podporządkowały się Głównemu Atamanowi Petlurze (w grudniu 1919 r. wyruszyły one na tyły bolszewików i oddziałów gen. Denikina). Petlura wizytował te oddziały 10 maja. Liczyły one wówczas: 397 oficerów, 5950 kozaków, 14 armat i 144 KM. W ocenie polskich władz wojskowych odpowiadało to sile polskiej brygady piechoty.
Do 10 marca 1920 Ministerstwo Spraw Wojskowych wydatkowało kwotę 18 mln marek polskich, którą przeznaczono na pokrycie kosztów związanych z organizacją i utrzymaniem formującej się dywizji ukraińskiej w Brześciu. W następnych tygodniach koszty te uległy znacznemu zwiększeniu.
W dniu rozpoczęcia ofensywy na Kijów, 25 kwietnia 1920 r., tworzone z pomocą polską oddziały ukraińskie składały się z następujących jednostek:
– 2. Dywizji Strzeleckiej w składzie: 4. i 5. Brygada Piechoty, pluton konny, batalion inżynieryjny i służby specjalistyczne – razem: 556 ofi cerów, 3348 żołnierzy, 11 dział i 56 KM;
– 6. Dywizji Strzeleckiej w składzie: 16. i 17. Brygada Piechoty, pułk ofi cerów, kompania saperów, dywizjon konny i służby specjalistyczne – razem: 239 ofi cerów, 1886 żołnierzy, 346
koni, 4 działa i 36 KM. W okresie od 20 lipca do 20 sierpnia 1920 r. armia URL została uzupełniona 2875 oficerami i kozakami, z czego 2431 osób przybyło z Łańcuta. W końcu sierpnia 1920 r. liczyła już ponad 21 tys. żołnierzy, z których tylko połowa przypadała na oddziały liniowe. Resztę stanowiły jednostki zapasowe i szczególnie rozbudowane tabory. Armia ta składała się z pięciu dywizji piechoty i jednej dywizji jazdy oraz 6. Dywizji Strzeleckiej walczącej nadal w składzie 3. Armii Polskiej. Oprócz tego na terenie Polski formowane były małe specjalistyczne jednostki ukraińskie. 

Na przełomie października i listopada 1920 r., w następstwie przeprowadzenia kolejnej mobilizacji na zajmowanych terenach, według ocen strony polskiej armia URL liczyła ok. 40 tys. ludzi, w tym jednak zdolnych do walki było tylko ok. 10,5 tys. żołnierzy uzbrojonych w 83 działa i 402 KM. Tylko od 15 października do 15 listopada 1920 r. przekazano Ukraińcom m.in.: 6 ton sucharów, 6 ton siana oraz ponad 15 tys. bochenków chleba, a ponadto 2380 karabinów, 10 tys. płaszczy, 26 tys. spodni i koszul i 8,7 tys. butów28. Natomiast przez cały okres wspólnej walki (luty – listopad 1920 r.) armia URL otrzymała od polskiego sojusznika m.in.: 29 tys. karabinów, 328 KM, 38 dział polowych, 6 ciężkich dział, 1 tys. pistoletów, 40 tys. kompletów umundurowania, 29 tys. kompletów bielizny, 2 tys. namiotów i 17 samochodów osobowych. Te oficjalne polskie zestawienia
nie uwzględniały materiałów i sprzętu przekazanego armii ukraińskiej przez jej najbliższego sąsiada, 6. Armię Polską. 

ZBIGNIEW KARPUS - "UKRAIŃSKI SOJUSZNIK POLSKI W WOJNIE 1920 ROKU". 

Tak więc po co była wyprawa kijowska? Takim anglosasom najelpiej wychodzi walka naszą krwią w realizacji ich interesów. Natomiast grupy zamieszkujące te ziemie miały mała wolę walki za państwo ukraińskie. Nasi politycy oczekiwali, że Polacy będa walczyć, aby potem na tych ziemiach utworzyć państwo ukraińskie. Cały czas realizując interes Pax Britannica. 

Taki jest współczesny Gdańsk:

Zdjęcie zdobione prawdopodobnie przez prezydent Gdańska i zamieszczone na Twitterze w piątkową noc źródło z komentarzem: 

"Moje miejsce, mój ukochany @gdansk! Nie odpuszczę, nie opuszczę nigdy! #myplace #myhome #iloveGDN"

Czego nie odpuści pani Aleksandra Dulkiewicz? Myślę że chodzi o owe 21 tez samorządowych. A może chodzi o tradycję Gdańska jako miasta wolnego, europejskiego, niezależnego i samorządnego. Podobnego do tego dla którego została utworzona w 1568 przez Augusta II Mocnego , w celu kontrolowania poczynań kaprów królewskich Komisja Morska.

Nie stawiałbym Prezydentowi pytania o polskość Gdańska - bo to konkludentnie rodzi wątpliwość - iż wymaga ona potwierdzenia. 

Zgadzam się całkowicie, iż cytowany program samorządowy ma na celu wyjęcie władztwa nad miastami z rąk państwa i przekazanie go lokalnym grupom interesów/wpływów, które nie kryją swoich sympatii lokowanych poza Polską. Dotyczy to jednak wszystkich miast - jest to program nie tylko "Wolnego Mista Gdańska" - ale Wrocławia, Poznania, Szczecina - a zapewne i Krakowa, Warszawy, a nawet mniejszych ośrodków - tzn. jest to dążenie do zmiany paradygmatów ustrojowych Polski, a nie lokalna secesja.

Nie mam co do tego takiej pewności. Reforma samarządowa zaordynowania przez władze PRL w 1990 roku jednak kolosalnie zmieniła rzeczywistość:

https://dzieje.pl/aktualnosci/reforma-samorzadowa-1990-jedna-z-najbardziej-udanych

przy czym jak wynika ze artykułu układ samorządowy na poziomie lokalnym z czasem coraz silniej się petryfikuje. Oznacza to nie mniej ni więcej, że owe 21 tez to raczej taka "mission impossible." A więc może to jest jednak tylko taka zabawa z wyborcami w złego i dobrego policjanta. Skoro zaś tak to moje oczekiwanie aby kandydat na prezydenta do tego się odniósł jest równie komiczne. Czas pokaże, jak zawsze.

Odpowiedź zilustruję dwoma mapkami. Pierwsza to sieć rozwoju autostrad we współczesnej Europie:

źródło

Wnioski? Im większe bogactwo danego kraju tym gęstsza sieć lądowych szlaków komunikacyjnych czyli większe zapotrzebowanie (rynek zbytu) na dostawy towarów.

Druga mapka. Południkowy przebieg szlaku bursztynowego w Europie sprzed dwóch tysięcy lat:

źródło - Wikiledia

Wnioski? Szlaki południkowe w Europie istniały już dwa tysiące lat temu.

A teraz cytat z komentarza:

"I tak można widzieć  konfronatacje o szlaki handlowe czyli kanały dystrybucji a  centra logistyczne [np. porty] o te  muszą mieć tak duży obrot by pokryć  koszty ich utrzymania oraz zarabiać na marży". 

Oczywiście pełna zgoda z jednym małym ale. Szlaki handlowe obsługują określone grupy klientów docelowych transportowanych tymi szlakami towarów. Pierwszą grupą są producenci (najczęściej kontrolowani przez drugą grupę), a drugą grupą są owi dystrybutorzy - czyli właściciele środków transportu, a dokładniej samych towarów. Rynkiem zaś jest zwyczajnie spryt i zasobność organizacji tworzącej siatkę dystrybutorów towarów. Koszty są ważne ale nie najistotniejsze bowiem w przypadku kontroli szlaku to dystrybutor decyduje o ich wielkości, a nie mityczny rynek czy ktoś inny.

A teraz co do kolizji Hamburga i polskich portów. Taka kolizja zachodzi w przypadku założenia że globalizacja bogacenia się najbiedniejszych zastopuje i będzie jakaś nowa gruba wojna. Kiedy jednak nie ma takich planów to tendencja do rozwoju i bogacenia się społeczeństw na prawo od Niemiec spowoduje automatycznie konieczność rozwoju południowych szlaków lądowych w Europie co widzimy obecnie na przykładzie Polski i krajów bałtyckich, a być może kiedyś zobaczymy na przykładzie Białorusi i Rosji w perspektywie następnych dekad. Wszystko zależy raczej od układu sił, interesów i planów globalnych graczy, a nie od siły i przebicia gracza lokalnego czyli na przykład Polski. Nie wykluczam żadnego scenariusza. Ani dalszego intensywnego rozwoju krajów na wschód od Niemiec ani zastopowania tego rozwoju nową wojną w Europie. Co ma do tego polska kampania prezydencka? Raczej niewiele.

Statut samorządu gminnego i powiatowego i wojewódzkiego musi zostać zmieniony. Nie jestem zwolennikiem tworzenia małych ojczyzn, bo to nie nasze dziedzictwo. Naszym dziedzictwem jest samorządność. Tworzenie tzw. małych ojczyzn doprowadzi w szybkim tempie do rozpoadu instytucjonalnego państwa. 
Musi ulec też system finansowania (zmniejszania dochodów z PIT a zwiększania z VAT i CIT - tak aby obniżki podatków dochodowych nie odbijały się na finansach gmin - każde podniesienie stopy wolnej od podatku będzie temu skutkowało, one dziś powinny być na poziomie minimum 20 tysięcy złotych w skali roku) i skuteczniejszej kontroli samorządów (Regionalne Izby Obrachunkowe - musi nastapić zmiana zadań np. kontrola jakości wykonanych inwestycji i struktury oraz podporzadkowanie jej pod ministerstwo fianansów - w formie np. Krajowej Izby Obrachunkowej). 
Jestem zwolennikiem powiatów około 150 tysięcznych ale jako organu I administracji rządowej (z uwzglednieniem historii) i innego znaczenia Rad Powiatowych. Rozdział funduszy o znaczeniu nie regionalnym i ponadregionalnym, też powinien zostać przesunięty z ministerstw i wojewodów i sejmików do powiatów. Rada powiatowa i wojewódzka powinna zatwierdzać np. starostę, wojewodę i ich zastępców oraz zatwierdzać budżet. 
Natomiast oprócz, w skrócie geologii i publicznej słuzby zdrowia szpitalnej, wszystko co pozostałe z powiatów powinno zostać przesunięte do gmin. Edukacji szkół średnich też - polityka powinna być nakierowana, gdzie jest to wskazane i możliwe - niech organami prowadzącymi szkoły będą stowarzyszenia, w tym wyznaniowe i w kierunku zmniejszania liczebności klas (i tak szkoły nie publiczne otrzymują subwencję w takiej samej wysokości, jak szkoły publiczne - więc warto tu wprowadzić rywalizację pozytywną).   
Nie widzę powodu, aby wybory bezpośrednie organu wykonawczego samorządu gminnego były nie wybierane w jednej turze. Kadencyjność obligatoryjna - maksymalnie 2x5 lat i ani dnia więcej. Wydaje mi się, że obecne umocowanie tzw. absolutorium mija się z jakim kolwiek sensem. Oczekiwał był wprowadzenia stałego - konstytucyjnie okresu wyborów do smorządu (kwiecień) parlamentu (Sejm - skłaniał bym się do mniejszej liczby i system mieszany i Senat - jednomandatowe okręgi - gdzie opowiadałbym się za tym, aby to Senat w systemie prezydenckim był tą ważniejszą Izbą.
Natomiast warto się zastanowić, czy przedstawiciele związków (jako odrębne związki) gmin wiejskich, miast do 30 tysięcy, miast do 100 tysięcy do 500 tysięcy oraz metropoli (powyżej 500 tysięcy) nie powinny mieć możliwość konstytucyjnego zagwarantowanego w Sejmie swojego przedstawiciela lub przedstawicieli (wyposarzożnych przez związek w dyspozycje i w razie nie postepowania z dyspozycjami mozliwość odwołania takiego przedstawiciela - na takiej samej zasadzie samorząd gminny delegowałby swoich przedstawicieli do Sejmiku Powiatu a Sejmik Powiatu do Sejmiku Województwa). 

PS. 
Dziękuję też WSZYSTKIM KOMENTUJĄCYM ZA MERYTORYCZNĄ i KULTURALNĄ DYSKUSJĘ.